een mooi boek

Het boek Jona van Anna van Praag is een betrokkenheid en indringend verhaal dat indruk maakt door de manier waarop het de binnenwereld van een jongen laat zien die op zoek is naar zichzelf. Het verhaal is niet vrolijk of luchtig, maar juist zwaar en serieus, en dat maakt het krachtig. De schrijfster slaagt erin om de gevoelens van de hoofdpersoon heel realistisch en begrijpelijk te beschrijven. Je voelt als lezer echt mee met Jona. Zijn eenzaamheid, zijn verwarring en zijn zoektocht naar antwoorden komen hard binnen. Dat is een sterk punt van dit boek: de emoties zijn rauw en echt, zonder dat het overdreven of dramatisch wordt.

De schrijfstijl van Anna van Praag is mooi en beeldend. Ze schrijft in duidelijke, maar toch literaire taal. Soms zijn de zinnen poëtisch, maar nooit moeilijk. Dat zorgt ervoor dat het boek prettig leest, ook al is het onderwerp zwaar. Vooral de beschrijvingen van de omgeving zijn indrukwekkend: het eiland waar een deel van het verhaal zich afspeelt wordt bijna een personage op zich. Je voelt de wind, je hoort de zee, en je proeft de stilte. De sfeer draagt ​​bij aan de eenzaamheid en het isolement van Jona, en dat is goed gedaan.

Een ander sterk punt is dat het boek belangrijke thema's aansnijdt. Thema's zoals identiteit, familiegeheimen, verlies, volwassen worden en psychische problemen worden op een eerlijke en gevoelige manier behandeld. Dat maakt het boek diepgaande en betekenisvol. Het dwingt je om na te denken over je eigen leven en je eigen keuzes. Vooral jongeren die met vragen zitten over wie ze zijn, zullen zich herkennen in Jona's worsteling. Dat maakt het boek herkenbaar en relevant.

Toch heeft het boek ook mindere kanten. Zo verloopt het verhaal soms traag. Er zitten lange stukken waarin er weinig gebeurt. De nadruk ligt dan vooral op Jona's gedachten en gevoelens, en dat kan eentonig worden. Voor lezers die van actie houden van een duidelijk en spannend plot, zal het boek soms langzaam of saai pijnlijk zijn. Dat is jammer, want het haalt de vaart uit het verhaal.

Daarnaast worden sommige dingen in het verhaal niet helemaal uitgelegd. Er blijven losse eindjes voorbij, en dat kan verwarrend zijn. Niet alles wordt helder gemaakt: sommige relaties tussen blijven vaag, en bepaalde keuzes van Jona worden niet goed gewaardeerd. Dat kan frustrerend zijn voor lezers die duidelijke antwoorden behouden. Aan de andere kant kun je ook zeggen dat het boek juist sterk is omdat het niet alles voorschrijft: het laat ruimte voor eigen interpretatie. Maar die openheid werkt niet voor iedereen, zelfs niet goed.

Wat het boek wel erg sterk maakt, is de originaliteit. Jona is geen standaard jeugdroman. Het is een gewaagd boek dat zich niet gemakkelijk laat lezen, maar dat juist blijft hangen. De schrijfster durft het aan om ingewikkelde onderwerpen te behandelen zonder ze mooier te maken dan ze zijn. Ze heeft een duidelijke eigen stijl en durft anders te zijn. Dat verdient respect.

Alles bij elkaar is Jona een indrukwekkend, maar ook pittig boek. Het is geschikt voor lezers die houden van historische verhalen met diepgang. Het is minder geschikt voor wie een luchtig, grappig of gemakkelijk verhaal zoekt. De kracht van het mooie boek zit in de emotionele eerlijkheid, de taal en de thema's die daartoe aanleiding geven. De versterkte punten zijn het trage tempo en de schijnbaarheid van sommige onderdelen van het verhaal. Toch blijft de indruk die het boek achterlaat sterk. Het is een boek dat je aan het denken zet en je niet zomaar vergeet.