Hoofdpersoon met een duister kantje

Afgelopen zaterdag en zondag “Iene Miene Mutte” van M.J. Arlidge gelezen. Een echte pageturner. Alles moest even wijken. De hoofdstukken zijn soms erg kort, maar geven vanwege het wisselende perspectief wel veel vaart aan het verhaal. De plot is bizar en de hoofdpersoon Helen Grace heeft een duister kantje, en je vraagt je soms wel af hoe de dader alle moorden heeft kunnen plannen en uitvoeren, maar dat is het aardige van thrillers (en boeken in het algemeen); teveel details zijn niet nodig, laat het over aan de lezer. Er is een prachtige tweede verhaallijn (wie is corrupt) en die lijkt even de overhand te krijgen, maar dan op tijd keert Arlidge terug naar de hoofdlijn. En natuurlijk, de laatste hoofdstukken lees je ademloos uit. Op naar het volgende boek van Arlidge.