Mooi verhaal over (on)menselijkheid, uitzichtloosheid, en vriendschap

Het boek Green en Hannelore van Richard Bintanja speelt zich grotendeels af in het vrouwenconcentratiekamp Ravensbruck. Van tevoren was ik hier niet heel erg mee bekend, maar de schrijver schets een duidelijk beeld van hoe het leven binnen het kamp zich afspeelde, waaronder ook de gruwelijke en onmenselijke praktijken. Het verhaal wordt verteld vanuit de ogen van Greet, een Nederlandse jonge vrouw die er gevangen is, en Hannelore, een kampbewaakster. Zo krijg je als lezer beide kanten van het verhaal en de historische context goed mee. Hoewel het verhaal historische fictie is, voelen de thema's van (on)menselijkheid, uitzichtloosheid, maar ook vriendschap heel echt en word je daardoor meegesleept in het verhaal. Bovendien heeft het boek mijn interesse in oorlogsromans aangewakkerd door de realistische vertelvorm en de menselijkheid van de karakters, ondanks dat ik normaal gesproken niet veel boeken lees over deze periode. Het boek geeft een tragisch beeld van de beproevingen die gevangen in het concentratiekamp hebben moeten doorstaan, maar door het dubbele perspectief leef je bijna net zo hard mee met de kampbewaakster Hannelore, die zelf ook in tweestrijd is met zichzelf tijdens het uitvoeren van de verschrikkelijke straffen. Al met al zit het boek goed in elkaar, heeft het mij van begin tot eind vermaakt en kon het soms met een lichte en subtiele humor mij nog dieper in het verhaal meeslepen. Een dikke aanrader dus!