Lezersrecensie
Haastige spoed is zelden goed
Met dit vrolijk gekleurde prentenboek toont auteur en illustrator Clothilde Perrin kinderen en volwassenen dat we ons vaak veel te onrustig gedragen. Alles moet snel, sneller, snelst. Goed voorbeeld doet goed volgen, wat als we het nu allemaal eens wat rustiger aan zouden doen?
Het verhaal gaat over een kind (jongen of meisje wordt in het midden gelaten) dat gewoontegetrouw gehaast aan de dag begint. Spring je bed uit, kleed je aan, vlieg naar buiten en race naar de plaats van je bestemming. Maar dan gaat het fout en loop je de overstap naar het zoveelste snelle vervoermiddel mis. Noodgedwongen moet er nu rustig aan gedaan worden en dan besef je wat je onderweg allemaal bent misgelopen.
Onthaasten is de boodschap die de auteur ons mee wil geven, dat komt luid en duidelijk over. Het boek heeft een opvallend langwerpig formaat. Hierdoor is er meer ruimte om te spelen met beeld en tekst. Op de eerste pagina’s zijn er lange zinnen te lezen. Zinnen zonder punt, ze lijken wel oneindig. Hierdoor voelt de tekst bij het voorlezen direct gehaast aan. De illustraties bevestigen dit op een krachtige manier. De eerste illustraties in het boek, waarin het kind door de dag heen vliegt, volgen elkaar in een rap tempo op. Hier werd goed over nagedacht en de symboliek komt luid en duidelijk binnen.
Wanneer het kind min of meer gedwongen wordt om een stap op de plaats te maken, ziet het eindelijk weer de wereld om zich heen. Pas nu valt de libelle op, kan er weer genoten worden van de stilte in het bos en wat ligt daar op de grond, is dat een munt?
Vlug Vlug Vlug! Is een aangenaam voorleesboek voor thuis en in de klas. Het herinnert jong en oud aan het feit dat we met z’n allen zouden moeten onthaasten. Het boek kan een leuke opening zijn voor een gesprek over haast. Misschien voelt jouw kind zich zo nu en dan ook wel opgejaagd door alles en iedereen om zich heen.
Hélène, de dochter van de auteur en illustrator verwoordt het mooi:
‘Hou op met mij te zeggen dat ik me moet haasten, ik ben nog niet klaar met spelen!’
Laten we weer wat meer aandacht voor elkaar en onze omgeving hebben en vooral meer genieten!
Meer recensie? indeboekenkast.com
Het verhaal gaat over een kind (jongen of meisje wordt in het midden gelaten) dat gewoontegetrouw gehaast aan de dag begint. Spring je bed uit, kleed je aan, vlieg naar buiten en race naar de plaats van je bestemming. Maar dan gaat het fout en loop je de overstap naar het zoveelste snelle vervoermiddel mis. Noodgedwongen moet er nu rustig aan gedaan worden en dan besef je wat je onderweg allemaal bent misgelopen.
Onthaasten is de boodschap die de auteur ons mee wil geven, dat komt luid en duidelijk over. Het boek heeft een opvallend langwerpig formaat. Hierdoor is er meer ruimte om te spelen met beeld en tekst. Op de eerste pagina’s zijn er lange zinnen te lezen. Zinnen zonder punt, ze lijken wel oneindig. Hierdoor voelt de tekst bij het voorlezen direct gehaast aan. De illustraties bevestigen dit op een krachtige manier. De eerste illustraties in het boek, waarin het kind door de dag heen vliegt, volgen elkaar in een rap tempo op. Hier werd goed over nagedacht en de symboliek komt luid en duidelijk binnen.
Wanneer het kind min of meer gedwongen wordt om een stap op de plaats te maken, ziet het eindelijk weer de wereld om zich heen. Pas nu valt de libelle op, kan er weer genoten worden van de stilte in het bos en wat ligt daar op de grond, is dat een munt?
Vlug Vlug Vlug! Is een aangenaam voorleesboek voor thuis en in de klas. Het herinnert jong en oud aan het feit dat we met z’n allen zouden moeten onthaasten. Het boek kan een leuke opening zijn voor een gesprek over haast. Misschien voelt jouw kind zich zo nu en dan ook wel opgejaagd door alles en iedereen om zich heen.
Hélène, de dochter van de auteur en illustrator verwoordt het mooi:
‘Hou op met mij te zeggen dat ik me moet haasten, ik ben nog niet klaar met spelen!’
Laten we weer wat meer aandacht voor elkaar en onze omgeving hebben en vooral meer genieten!
Meer recensie? indeboekenkast.com
4
Reageer op deze recensie
