Lezersrecensie
Ontevreden - Beatriz Serrano
3.5⭐️
De premisse van het boek klonk erg goed en ik kon me tot op zekere hoogte wel inleven in Marisa, de hoofdpersoon. Ze is 32, single en woont en werkt in Madrid. Ze is creative strategy manager bij een reclamebureau, maar vindt haar baan eigenlijk verschrikkelijk. Iedere ochtend als ze naar haar werk loopt, hoopt ze aangereden te worden door een auto. Ze is verslaafd aan YouTube en neemt iedere dag lorazepam om de werkdag te overleven. Dan wordt er in het weekend een teambuildinguitje georganiseerd, waar ze nog niet dood gevonden wil worden.
Je volgt Marisa tijdens haar dagelijkse routine en leest al haar negatieve gedachten. Ze speelt iedere dag ‘kantoortje’, zoals zij het zelf noemt, waarbij ze zo min mogelijk werk probeert te doen. ‘Lunchen met een klant’ betekent in haar geval dat ze uren weg is voordat ze naar huis gaat. Ze laat studenten van een universiteit waar ze gastcolleges geeft ideeën bedenken voor een campagne, die ze vervolgens presenteert als haar eigen werk. Ik denk dat dit voor veel millennials herkenbaar is, dat ze het gevoel hebben dat ze moeten werken om alles te betalen maar hun werk eigenlijk helemaal niet leuk vinden.
De aanloop naar het teamuitje duurde wat lang. Tijdens dit teamuitje gebeurt er eindelijk iets waardoor het boek op gang komt en dan is het opeens voorbij. Zonder antwoorden. Het einde voelde gehaast aan. Plotseling was dat het.
De schrijfstijl van het boek was wel fijn en het las ook snel weg. Het is inderdaad hilarisch en pijnlijk tegelijk. Het heeft donkere humor, waar je van moet houden (ik doe dat wel).
Bedankt voor het recensie-exemplaar uitgeverij De Bezige Bij!
De premisse van het boek klonk erg goed en ik kon me tot op zekere hoogte wel inleven in Marisa, de hoofdpersoon. Ze is 32, single en woont en werkt in Madrid. Ze is creative strategy manager bij een reclamebureau, maar vindt haar baan eigenlijk verschrikkelijk. Iedere ochtend als ze naar haar werk loopt, hoopt ze aangereden te worden door een auto. Ze is verslaafd aan YouTube en neemt iedere dag lorazepam om de werkdag te overleven. Dan wordt er in het weekend een teambuildinguitje georganiseerd, waar ze nog niet dood gevonden wil worden.
Je volgt Marisa tijdens haar dagelijkse routine en leest al haar negatieve gedachten. Ze speelt iedere dag ‘kantoortje’, zoals zij het zelf noemt, waarbij ze zo min mogelijk werk probeert te doen. ‘Lunchen met een klant’ betekent in haar geval dat ze uren weg is voordat ze naar huis gaat. Ze laat studenten van een universiteit waar ze gastcolleges geeft ideeën bedenken voor een campagne, die ze vervolgens presenteert als haar eigen werk. Ik denk dat dit voor veel millennials herkenbaar is, dat ze het gevoel hebben dat ze moeten werken om alles te betalen maar hun werk eigenlijk helemaal niet leuk vinden.
De aanloop naar het teamuitje duurde wat lang. Tijdens dit teamuitje gebeurt er eindelijk iets waardoor het boek op gang komt en dan is het opeens voorbij. Zonder antwoorden. Het einde voelde gehaast aan. Plotseling was dat het.
De schrijfstijl van het boek was wel fijn en het las ook snel weg. Het is inderdaad hilarisch en pijnlijk tegelijk. Het heeft donkere humor, waar je van moet houden (ik doe dat wel).
Bedankt voor het recensie-exemplaar uitgeverij De Bezige Bij!
1
Reageer op deze recensie