Een komisch kijkje in het dagelijks leven van ZZP'ers

Uurtje factuurtje bevat columns die Alex van der Hulst geschreven heeft voor het NRC, afgewisseld met een verhaal over Annechien, een ZZP'er die zichzelf niet tot werken kan zetten. Daarnaast zijn er korte profielen van verschillende ZZP'ers voorzien van tekeningen en interviews met succesvolle zzp'ers.

Alex van der Hulst is zelf al twaalf jaar een schrijvende ZZP'er, net als Annechien uit het verhaal, dat in delen verteld wordt. De auteur is, in tegenstelling tot zijn personage, wel succesvol. Zijn columns gaan echter niet over zijn eigen succes, maar vooral over de dingen waar je als zelfstandige tegenaan loopt, zoals uitstelgedrag en de ideale werkplek.

Het is geen boek met tips en adviezen, maar bevat vooral beschrijvingen van ervaringen. De auteur hoopt je met dit boek te overtuigen om zzp'er te worden. In de inleiding schrijft hij: 'Hopelijk weet je het na het lezen van Uurtje factuurtje zeker: je bent gek als je geen ZPP'er bent. En was je al zelfstandig, dan ben je blij dat je ooit die stap hebt gezet.' De stukjes over elk type ZZP'er zijn niet echt serieus te noemen, maar toch herkent iedereen wel iets (bij zichzelf of bij iemand anders).

Echter slaagt dit boek er niet geheel in om te overtuigen. Wat vooral duidelijk wordt uit de columns en verhalen, is hoe moeilijk het voor verreweg de meeste ZZP'ers is om elk jaar hun geld bij elkaar te werken en dan ook nog de administratie onder controle te houden. De interviews met succesvolle ZZP'ers bieden tegenwicht en laten dus zien dat je als ZZP'er wel succesvol kunt zijn. Het kan leuk zijn om zelf je eigen werk te bepalen, maar er zitten duidelijk ook nadelen aan. Ook wordt duidelijk dat er niet één manier is waarop ZZP'ers het beste werken - zeker uit de interviews blijkt dat iedereen zelfstandig werken toch op een net iets andere manier aanpakt.

Ook is er een column die op de actualiteit van vorige zomer inspeelt, toen de columns in de krant verschenen: dat je ook niet aan de bakker vraagt of hij wat gratis kan doen ‘voor de naamsbekendheid’. De auteur was het niet helemaal eens met deze actie en dat laat hij ook duidelijk merken.

Wel probeert de auteur overal een komische draai aan te geven en elke column met wat humor af te sluiten. Het zijn geen lange columns, maar doordat het lettertype wat groter is, beslaat elke column toch nog 2 à 2,5 pagina's. Van der Hulst schrijft vlot leesbare zinnen, waardoor er vaart in het boek zit en het nergens saai wordt.

De illustraties van Wijtze Valkema zijn mooi vormgegeven. De mensen zijn opgebouwd uit basisvormen in verschillende grijstinten en zien er daardoor best schattig uit. Elk type ZZP'er wordt geïllustreerd met bijpassende accessoires, waardoor zijn of haar karakter duidelijker naar voren komt.

Dit boekje geeft een komisch kijkje in het dagelijks leven van ZZP'ers en de problemen waar zij tegenaan lopen. De illustraties maken het geheel af.