Het eenzame leven van Guillaume

Hoewel de cover wat aan de saaie kant is, is het historische verhaal meeslepend. De auteur schrijft over het leven van zijn overgrootvader en benut ook de kans om ons een stukje wijzer te maken over het vroegere leven in Antwerpen. Epidemieën en oorlogen wisselen elkaar af, mensen wonen met velen in kleine steegjes en hygiëne is nog een ondergeschoven kindje. Gedurende het verhaal groeit Antwerpen uit tot een welvarende plek waar het goed vertoeven is.
Hoewel het boek in het Vlaams wordt geschreven met Franse quotes, is het voor een Nederlandse makkelijk leesbaar en goed te volgen. De quote die continue terug komt in het verhaal is het motto van Baudelaire ‘Le diable fait toujours bien tout ce qu’il fait’. Guillaume heeft een ietwat andere interpretatie van deze quote dan dat de lezer zou kunnen hebben. Hij is van mening dat iedereen tegen hem is, waar de lezer de mening zou kunnen hebben dat het zijn eigen houding betreft naar zijn dierbaren.
Wat wel wat lastiger las, waren de tijdsprongen tussen sommige hoofdstukken. Een enorm verdrietige gebeurtenis wordt op deze manier ondergesneeuwd, omdat er wordt doorgegaan met de waan van de dag, naar het lijkt. Hierdoor blijft de lezer met vragen achter.
De arbeiders spreken Vlaams en de rijkere burgers spreken Frans. Gwillemke is geboren in een arbeiders gezin en naar mate het sanitairbedrijf succesvoller en hij welvarender wordt, hoe meer Frans hij gaat spreken. Hij is een enorm gedreven, harde werker en vergeet hierdoor bij zijn gevoelsleven stil te staan. Dat zorgt ervoor dat zijn dierbaren steeds verder van hem af komen te staan. Het is een prachtig verhaal over de levensloop van een bijzonder eenzame man.