''Een fluistergevaar vangen is geen kleinegeit''

Daniëlle woont samen met haar moeder. Haar moeder werkt in het ziekenhuis en heeft vaak nachtdiensten. Vannacht ook en dus komt opa Willem ''de op(p)a(sser)'' (zoals hij zichzelf noemt) langs. Maar hij was in slaap gedommeld waardoor hij nu te laat is vertrokken van huis. Daniëlle moet alleen blijven totdat opa er is. Opeens gaat de deurbel... Ze doet de deur voorzichtig open en een man stormt naar binnen met een kooi met een doek eroverheen en verstopt het in de wc. Hij zet zijn koptelefoon af en stelt zich voor: ''Mijn naam is Maarten Stoffels en ik werk in het Geheime Instituut Voor Bijzondere Dieren...''
Daan beleeft samen met opa Willem een avontuur. Ze moeten namelijk de fluistervaar zien te vangen, maar je moet minstens anderhalve meter afstand houden van de vogel én gehoorbescherming is ook wel verstandig om te dragen...

Heerlijk hoe herkenbaar dit verhaal is. Het verhaal gaat over de pandemie waar wij nu inzitten. Er is aan alles gedacht: een ziekte vanuit China ;), persconferenties, volle ziekenhuizen, scholen die sluiten, gehoorbescherming en natuurlijk meneer Rutjes en Jonkers.
Het boek las lekker vlot weg door de korte hoofdstukken. Er wordt veel gebruik gemaakt van humor door opa Willem en dit geeft een luchtige sfeer in het boek. Daarnaast zijn de tekeningen van Marja Meijer simpel, maar toch komt er in het boek steeds één kenmerk terug: de knalgele kleur.