Lezersrecensie
Recensie Een meisje uit Oradour
Op 11 juni 1944 wordt het hele dorpje Oradour vernietigd door de nazi's hierbij zijn 642 bewoners vermoord. Dit dorpje ziet er nog steeds uit zoals het op 11 juni 1944 is achtergelaten door de Duitsers.
Helaas is dit waarheid en geen fictie.
De rest van het verhaal is wel fictie en ik vind het helaas ook heel erg bij elkaar verzonnen door de schrijfster.
De hoofdpersoon van dit boek Christine was in 1944 een klein meisje en heeft doordat ze verstopt zat in het bos het drama van Oradour overleeft en ze weet hier twintig jaar later niets meer van. Destijds is ze opgevangen door nonnen in een klooster die haar hebben verteld dat haar ouders door een griep zijn overleden.
Twintig jaar later ontdekt ze door dromen en flashbacks eindelijk de waarheid.
Bijvoorbeeld door een tv-uitzending in New-York waar ze op dat moment woont.
De schrijfster woont ook in New-York en ik heb echt het idee dat ze Amerika in het boek wilde hebben en dan vnl New-York.
Ik vind het hele boek te verzonnen in elkaar gezet en ik vind de schrijfstijl van dit boek niet prettig.
Het laatste gedeelte van het boek gaat dan ook veel over of ze nu nog wel of niet meer in God gelooft en dit wordt vind ik ook heel rommelig beschreven.
Ik ben benieuwd naar nog meer meningen over dit boek.
Helaas is dit waarheid en geen fictie.
De rest van het verhaal is wel fictie en ik vind het helaas ook heel erg bij elkaar verzonnen door de schrijfster.
De hoofdpersoon van dit boek Christine was in 1944 een klein meisje en heeft doordat ze verstopt zat in het bos het drama van Oradour overleeft en ze weet hier twintig jaar later niets meer van. Destijds is ze opgevangen door nonnen in een klooster die haar hebben verteld dat haar ouders door een griep zijn overleden.
Twintig jaar later ontdekt ze door dromen en flashbacks eindelijk de waarheid.
Bijvoorbeeld door een tv-uitzending in New-York waar ze op dat moment woont.
De schrijfster woont ook in New-York en ik heb echt het idee dat ze Amerika in het boek wilde hebben en dan vnl New-York.
Ik vind het hele boek te verzonnen in elkaar gezet en ik vind de schrijfstijl van dit boek niet prettig.
Het laatste gedeelte van het boek gaat dan ook veel over of ze nu nog wel of niet meer in God gelooft en dit wordt vind ik ook heel rommelig beschreven.
Ik ben benieuwd naar nog meer meningen over dit boek.
1
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Sonja Star-de Vries
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
In een wrak voor de Texelse kust wordt een waardevolle trouwjurk gevonden. Het is aan archeologe Emilie om het verhaal achter de jurk te ontrafelen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Mirjam van Biemen was acht jaar oud toen haar moeder een einde aan haar leven maakte in een psychiatrische inrichting. Twintig jaar later gaat Mirjam op zoek naar antwoorden. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
