Ongewone thriller

Voor ik een boek aanschaf, bekijk ik altijd een poos de cover en vraag ik me af of de afbeelding me kan verleiden.
Bij “De laatste christen” van Alexander von Schmid herkende ik meteen de ronde steen die voor het vermeende graf van Jezus de Christus was weggerold. Pas nadat ik het boek had gelezen, begreep ik dat er in de cover ook nog een sterke symboliek schuilging. Op een meesterlijke manier bevrijdt de auteur immers een leugen die twee millenniums heeft standgehouden.
Met een gedegen kennis van de geschiedenis en van de Bijbel ontmaskert hij de “wederopstanding” van de gekruisigde Jezus. Hij toont onweerlegbaar de bewijzen dat deze verrijzenis uit de dood nooit heeft plaatsgevonden.
Daarmee ondergraaft hij het Paasmysterie, het geloof van miljoenen christenen dat er een algemene opstanding van de mensheid uit de dood zal plaatsvinden aan het einde der tijden. Zo berust het christendom dus op een leugen en zijn alle misbruiken binnen de Kerk niet anders dan een gevolg daarvan.
Hoewel de tijden veranderd zijn, durf ik toch te beweren dat Alexander von Schmid over een grote dosis moed beschikt om deze bom onder de Heilige Stoel te leggen. Zijn vlot geschreven verhaal zou wel eens hard kunnen aankomen bij de miljoenen christenen over de hele wereld. Ik ben benieuwd of de stervende rooms-katholieke Kerk zal verworden tot een krachteloze sekte, zoals de auteur het zelf schrijft.
“De laatste christen” is echter geen theologisch werk, het is in de eerste plaats een spannend verhaal dat bestaat uit twee heel sterke parallelle lijnen waarin je wordt meegezogen als in een thriller. Schitterend! Zonder aarzelen vijf sterren waard!