Het geluid van brekend glas

Van wie is dit boek dat ik in één ruk uitgelezen heb? Dat vroeg ik me meermaals af en waarom is deze schrijver, die Rino Feys tot nu toe niet bekender bij het grote publiek? Deze roman bestaat uit veertig op zichzelf staande verhalen die als kleine puzzelstukjes mooi op elkaar inhaken tot een wijdser panorama zichtbaar wordt. De anekdotes waaraan de verhalen spelend in de jaren '70 en 80 van de vorige eeuw worden opgehangen, trekken aan het geestesoog van de lezer voorbij in een diareeks van soms ontroerende, soms geestige maar altijd rake observaties. Ik dacht onder het lezen meermaals: “O ja, dat heb ik ook meegemaakt!” Vooral de schrijfstijl sprak me aan. In elk verhaal kan je het warm hart van de schrijver horen kloppen en er staat geen woord teveel in de afgemeten zinnen. Er schuilt zoveel vaart in dat ik verblind door de schitterende verhaaltjes, opeens tegen de laatste pagina aanliep. En dat is na al het moois, mijn enig puntje van kritiek: Ik was van plan om deze roman te bekronen met 5 sterren maar bij nader inzien, omdat het boek veel tekort is, moet ik het tot mijn spijt houden op maar 4 sterren! Het is nu ongeduldig wachten op het vervolg. Zegge het voort!

Met vriendelijke groeten,