Ryiria’s laatste klus

Michael J. Sullivan is met De openbaringen van Riyria een schrijver geworden om rekening mee te houden. Hij begon zijn carrière online, en is dit niet vergeten. Voor wie geïnteresseerd is, staan er op zijn website verschillende verhalen te lezen, waaronder enkele van Riyria. De opkomst van Nyphron is het derde boek in De openbaringen van Riyria. Pas op: voor wie het tweede boek nog niet gelezen heeft, bevatten de volgende alinea’s spoilers.

We schrijven een jaar na de gebeurtenissen in De Elfentoren. Trees is omgedoopt tot Modina en keizerin geworden, hoewel ze nog maar een schim is van wie ze was. Afgesneden van alles wat ze kent, wees zonder vrienden of familie, staart ze de meeste tijd apathisch voor zich uit. Amalia krijgt de taak om hier verandering in te brengen: het zijn vijf edelvrouwen niet gelukt, misschien dat een keukenmeisje meer succes heeft. Mocht het haar niet lukken verbetering aan te brengen in Modina’s apathisch staat, kost het Amalia haar kop, dat wordt al snel duidelijk gemaakt.

Het koppel Riyria, bestaande uit Hadriaan en Rolf, is nog steeds in dienst van prinses Arista en koning Alric. Het is alleen de vraag hoe lang dit zo zal blijven. Hadriaan zit niet lekker in zijn vel: het moorden en stelen zit hem dwars wat hij oplost door zijn geweten te verdrinken. Ondertussen bedenkt hij nog meer mogelijke andere beroepen die hij kan uitoefenen, om maar niet op de huidige voet verder te moeten. Rolf heeft geen idee hoe hij hier mee om moet gaan, zeker nu hij een geheim over Hadriaan met zich meedraagt. Als Arista hen komt opzoeken met een opdracht, grijpt Rolf dit aan om Hadriaan nog één keer mee te trekken.

Net als de eerste twee boeken, leest De opkomst van Nyphron makkelijk weg. Eigenlijk nog makkelijker, je merkt de groei van de schrijver. Het leest allemaal net iets prettiger en vloeiender. Ook komen er nu wat meer verschillende facetten in het verhaal, en de personages worden meer uitgediept en persoonlijker. Voor het eerst lijkt Rolf iets tegen te komen waarbij hij niet precies weet wat hij moet doen, Hadriaan blijkt een geweten te hebben dat zwaar op hem drukt, en Arista is nog meer ‘kick-ass’ dan ze eerder leek.

Nog een verbetering is hoe de schrijver de lezer op het verkeerde been zet, of in het donker laat over wat er precies gebeurt. Dit maakt dat er geheimen blijven tot de laatste pagina’s van dit boek, en daarna. Naast de heerlijke schrijfstijl en de aimabele personages, zorgt ook dit dat De opkomst van Nyphron het soort boek is dat je tot diep in de nacht leest, ook al is het de volgende ochtend weer vroeg dag.

De openbaringen van Riyria groeit als serie. Er blijft een stevige hoeveelheid aan clichés hangen, maar zoals Sullivan zelf zegt hoort dit bij het verhaal. En dat is niet erg. Want juist als het lijkt dat je met al die clichés kan voorspellen hoe het in elkaar zit, loopt alles net anders. Toeval bestaat niet en het is altijd de vraag wie er te vertrouwen is. Als we dan toch ergens zeker van moeten zijn, dan is het dat je eenmaal begonnen aan De openbaringen van Riyria er alles aan zal doen om de serie uit te lezen. De enige reden dat het op vier sterren blijft hangen, is omdat er potentie aanwezig is voor nog meer verbetering in de volgende boeken. Op naar boek vier.