Nagelbijtend spannend

Deze keer een recensie van Cyanide #Insanelym van Melanie van Garderen.
Ook dit boek bevestigd weer wat er een getalenteerde “debuut”schrijvers er in ons land zijn die te weinig aandacht krijgen.

Melanie van Garderen heeft het boek “Cyanide #Insanelym”geschreven. Door het korte stukje op de achterflap werd ik al getriggerd om verder te gaan lezen en de proloog versterkte alleen maar dat gevoel.

Het verhaal gaat over een jonge vrouw, Eva Cobbs, die uit haar ouderlijk huis wordt getrokken door twee mannen. Eva ontdekt dat ze verblijft in een kliniek van de familie Breckinridge, maar begrijpt niet waarom dit haar overkomt. Woede, onbegrip en verdriet voeren de boventoon in het boek. Alles doet ze er aan om te ontsnappen haar hachelijke situatie, maar helaas zonder succes. Is er nou echt niemand die ze kan vertrouwen of haar kan helpen. Op een gegeven moment is ze lichamelijk volledig uitgeput en geeft ze zich over aan de situatie waarin ze zich begeeft, totdat ze hulp krijgt uit onverwachte hoek. Is er dan nu toch een kans?....

Het verhaal bestaat uit stukken van nu maar ook cursief gedrukte stukken met herinneringen van haar van vroeger. Steeds meer krijg je tips en heb je een vermoeden wat er nu speelt en wie er mee te maken hebben. Dit zorgt er dus ook voor dat je niet wilt stoppen met lezen. Eva komt naarmate de tijd verstrijkt achter de vreselijke geheimen waarop haar leven is gebaseerd. Heden en verleden blijken onlosmakelijk met elkaar verbonden te zijn.
En ja, waar ik al bang voor was gebeurt: het boek met een enorme cliffhanger, waardoor je niet kan wachten tot het volgende deel uit komt.

Een stukje uit het boek:
‘Wat is het dat je wil horen?’ Vroeg hij opnieuw. ‘We waren een team, samen maakten we beslissingen. Het is nu niet meer van belang wat er toen is gebeurd. We moesten doen wat noodzakelijk was en dat was dat jij in leven bleef. Dat daarmee mijn gevoelens de grond in werden getrapt is onbelangrijk. Alles wat ik in die tijd heb gedaan, deed ik voor jou. Voor ons.’
Mijn hart brak bij de intens verdrietige toon in zijn stem. Wie moest ik de schuld geven? Mijzelf of de oude ik? ‘Ik hield van je. Ik bedoel… Ik hou van je .’ Snikkend viel hiel hij op zijn knieën voor me neer, terwijl hij een arm om mijn benen heen klemde .

Het boek is echt een hoogstaande thiller met flink nagelbijtende momenten en dat je zelfs boos word op je gezin omdat ze tegen je praten. Maar oh damm wat een einde!!
Een echte aanrader voor mensen die houden van een thriller met een verhaal.