Onbegrepen communicatie in een gezin

Voor het self-pub café van Shirley Pellikaan #boekenfans heb ik deze keer het boek De tafel van Tarzan van Xander Jongejan mogen lezen.

Als je de titel leest en de kaft bekijkt vraag je je toch echt af waar het over kan gaan, maar als je het boek eenmaal aan het lezen bent leg je hem niet eerder weg dan dat het uit is. In korte hoofdstukken wordt het verhaal beschreven over de herinneringen van zowel vader als zoon n.a.v. het overlijden van hun vrouw/moeder. Vader en zoon hebben geen binding, begrip of emotie voor elkaar. De enigen waar de zoon emotie voor heeft zijn de kat van de buurman en zijn oma. Helaas treft de kat een noodlottig, maar misschien toch niet zinloos einde.
Het boek maakte aardig wat emoties bij mij los: woede, verdriet, onbegrip en medelijden. Zowel ouders als kinderen moeten proberen meer en beter met elkaar te communiceren.
Hij krijgt van mij 3 sterren omdat ik liever het verhaal verder uitgediept had gezien en de paraplu en de titel wel in het verhaal komen maar niet de leidraad zijn van het verhaal.