Vroeger las ik op vakantie boekjes van commissaris Maigret, die van hoofdstuk naar hoofdstuk sjokte, lurkend aan zijn pijp. Maar De behandeling is andere koek.... De rechercheur heeft zelf een nogal gruwelijke moord gepleegd, verder is zijn broertje bruut verkracht en voor dood achtergelaten en zijn vriendin is verkracht en opgehangen aan een vleeshaak. en dit is nog niet eens het verhaal zelf... Het zijn nog vriendelijkheden vergeleken met wat de jeugdige slachtoffers moeten ondergaan. Het kan niet op. Tijd om lang stil te staan bij de statistische onwaarschijnlijkheid van al deze gruwel, gunt de schrijfster je niet, ze houdt de vaart er goed in. Ze springt van de ene scene naar de ander, met bijna op elke bladzijde een cliffhanger, dingen die net niet gebeuren. Ik moet zeggen dat dit schrijverstruckje op den duur nogal gaat irriteren, evenals de overbodige rol van de vervelende alcoholische vriendin.
De ontknoping is verrassend, doordat je als lezer nogal flauw al snel op het verkeerde been wordt gezet. Al met al een boek, dat je moeilijk weglegt, want Mo kan wel schrijven. Daarom vier sterren, ondanks de kleine minpuntjes. En wat er met Ewan gebeurt, is natuurlijk wel duidelijk door de droom van Jack.