Debuut van Arend Smits

Arend Smits debuteert met een forse roman, Het tussenparadijs, een verhaal met thrillerachtige elementen. Het is prettig leesbaar, spannend en onderhoudend, wat maakt dat je het boek niet snel weglegt.
De hoofdpersoon is een man van middelbare leeftijd die een burn-out beleeft als gevolg van een verziekt management. Als bezigheid start hij met het schrijven van zijn levensverhaal, hetgeen hem eigenlijk nog dieper zijn burn-out indrukt. Met name vertelt hij over zijn jongste jaren waarin hij zowel zijn ouders als zijn jongere zus verliest. In andere recensies staat voldoende over de inhoud van de roman; die ga ik hier niet herhalen,
Het verhaal is chronologisch opgebouwd en wisselt een ik-perspectief af met een personeel. Dat geeft variatie, maar ook wat diepgang. Soms ook maakt dat je als lezer meer vermoedt dan de wat naïeve verteller. Dat is een zwakte. Al vanaf het begin is het volkomen duidelijk wat er met het zusje gebeurd is, terwijl de hoofdpersoon daar pas later achterkomt.
Behalve de hoofdpersoon hebben de meeste personages flat characters. Dat stoort nauwelijks omdat de innerlijke roerselen van Allart, de hoofdpersoon, voldoende boeiend zijn. Dat zijn beide ooms, een tweeling nota bene, zo extreem in het goed en kwaad tegengesteld zijn, is niet erg waarschijnlijk.

Het boek is mooi vormgegeven, maar zit wel erg stevig gelijmd. Flink kraken dus.

Al met al de moeite waard om te lezen. Spannend en goed geschreven. Benieuwd naar het tweede boek van Smits.