Dansen in het donker

In Dansen in het donker maken we kennis met Inge en met een viertal mensen die haar na staan. Haar man, Andreas, die in het begin van het verhaal verdrinkt in het kanaal. Haar zoon Olaf, die zich gaat afvragen wat er precies met zijn vader is gebeurd en haar zoon Finn die dreigt te worden meegesleept door vrienden in een wereld waar Inge hem liever niet ziet. Dan is er nog Erik, de man met wie Inge vreemd ging en met wie ze na de dood van Andreas niks meer te maken wil hebben.
De lezer zit vooral in het hoofd van Inge afgewisseld met hoofdstukken waarin we meer te weten komen over Olaf en Finn.
De schrijver gebruikt prachtige zinnen en bouwt het verhaal langzaam op. De eerste hoofdstukken voelen traag, maar nodigen wel uit tot verder lezen. In het laatste deel versnelt hij, soms te veel om geloofwaardig te zijn.
Communicatie en het gebrek daaraan, rouw, relaties en moederliefde zijn thema’s die onder het verhaal liggen. De eenzaamheid van alle personages is voelbaar en heeft me zeker geraakt.
Jammer is dat de lezer achterblijft met een onaf gevoel, er zijn losse eindjes die blijven liggen. Als het de bedoeling van de schrijver is om de lezer nog lang te laten mijmeren over wat er precies gebeurd is, dan is dat gelukt. Ik had het verhaal echter nog wat bladzijden meer gegund.