Boek met twee gezichten. Een in de hand gehouden verhaal in het verleden verbonden met een krakend verhaal in het heden.

Queestes zijn populair. De lezer zoekt ook zijn of haar eigen graal . In de hedendaagse literatuur is de oude graal niet meer voldoende. Bij Brown zagen we al dat iedere tijd zijn eigen graal maakt. Mosse doet niet anders. Aardig, maar het deel in het heden introduceert te veel personen die de verhaallijn eerder vervuilen dan versterken. Mosse voert ze te toevallig in. Het zijn ook weinig levensechte personages. De tijdspanne in het deel dat nu speelt is onwaarschijnlijk. De hoofdpersoon verzucht zelf eer keer op vrijdag: is het werkelijk nog maar sinds maandag bezig. Als lezer geef je haar gelijk. Niet te geloven. Jammer ook dat de verbindingen tussen heden en verleden er te dik bovenop liggen. Dat Alice ook Alaïs was snapt je al op pagina 1. Aardig, dat wel, maar toch net als Brown overschat. Ook teveel pretentie. Zie de vele sites over het boek.