Recensie: Mantel der liefde (Annelies Verbeke)

In het kortverhaal, Mantel der liefde uit de bundel Jij (2023) van Annelies Verbeke, gaat het over een vrouw die probeert te herstellen van een vroegere, ongezonde relatie met een mannelijke ex-collega. De liefde tussen hen leek op het eerste gezicht foutloos te verlopen, maar na verloop van tijd besefte ze dat het allesbehalve echte liefde was. Tijdens een treinrit vindt ze in haar tas een dolk, wat vreemd is. Ik vind het een diepgaand verhaal dat emoties bij de lezer oproept. Hoe het verder afloopt, houd ik nog even geheim.

Een positief aspect van Mantel der liefde is hoe nauwkeurig en gedetailleerd Annelies Verbeke de gevoelens van de hoofdpersoon beschrijft. De lezer beleeft letterlijk haar verwarring, angst en emoties wanneer ze de dolk in haar handtas ontdekt: “Het is zwaar. Je vingers zitten er nu omheen… Je wilt het niet aanraken, niet met je huid, je draait het om met het zakdoekje tussen gewonde duim en wijsvinger.” Door zulke precieze beschrijvingen voel je de spanning en intensiteit van elk moment mee.
Toch kan dit ook als een negatief aspect worden gezien. De lange en gedetailleerde zinnen maken het verhaal soms zwaar of complex. Tijdens het lezen moet je goed opletten om het volledig te begrijpen, vooral door de uitgebreide terugblikken.
Daarnaast maakt Verbeke gebruik van een historische verwijzing, zoals naar Enheduanna, waardoor het werkstuk extra diepgang krijgt. Dit laat zien hoe persoonlijke ervaringen verweven worden met geschiedenis, wat het niet alleen psychologisch maar ook literair interessant maakt.

Kortom vormt Mantel der liefde een kortverhaal dat de lezer dicht bij de innerlijke wereld van de hoofdpersoon brengt. Het werk bevat opvallende stilistische en literair-historische elementen, die het extra diepgang geven. Dit kunstwerk is zeker de moeite waard om het te lezen!