Voor het eerst op het publieke forum zonder pruik én zonder monniksstatus
Een tijdje geleden stuurde Jeroen Olyslaegers, de Vlaamse schrijver van de hitroman Wil, me een e-mail. Wij kennen elkaar lang, maar niet zo goed. De laatste twintig jaar zijn we vooral Facebookvrienden. Jeroen en ik verschillen in heel wat opzichten van elkaar. Hij flirt met een fascinerend soort van heidendom waar ik niet goed wijs uit raak. Ik ben eerder gespecialiseerd in een radicaal down-to-earth zenboeddhisme. Jeroen ziet er op en top barok uit, met grote krullenbos en baard. Hij noemt zichzelf Sater en vereert zijn vrouw publiekelijk als De Nimf. Ik hou het soberder. Ik vind me al heel stoer als ik durf buitenkomen in een T-shirt met de Superman-logo. Over de liefde tussen mij en mijn vrouw, theatermaker Kyoko Scholiers, zul je me niet vaak horen spreken. Mark Zuckerberg weet vast niet eens dat we getrouwd zijn en kinderen hebben.
Maar over onze verschillen heen weet Jeroen me af en toe flink te raken. Ook deze keer met zijn e-mail. Ik had het manuscript van mijn nieuwe boekje Een kleine meditatiegids gestuurd met de vraag of hij eventueel iets zou willen schrijven op de achterflap. Jeroen leverde. En hoe. Na een ronkende flaptekst voor publiek gebruik, voegde hij nog iets toe dat alleen voor mijn ogen bestemd was. 'Echt, dit is jouw rode boekje, maat. :-)'
Dat had ik niet zien aankomen.
Ik voelde me ineens zo... Zo publiek, denk ik.
Niet dat ik zoveel moeite heb met in de spotlights te staan. Ik zing regelmatig in een tribute band, een flink uit de hand gelopen grap, waarin ik in de huid kruip van figuren als Lou Reed, David Bowie en David Byrne. Maar rock-iconen belichamen, ingepakt in kostuums, achter zonnebrillen en met pruik, dat is toch nog wat anders dan publiek zijn. Ik heb ook publieke belangstelling gekregen door de vier boeken die ik de laatste tien jaar geschreven heb over de link tussen het boeddhisme en onze tijd. Maar ook in Zen of het konijn in ons brein of De Boeddha van de badkamer ging ik nooit echt publiek. Ik schreef per slot van rekening niet over mezelf. Ik schreef niet in eigen naam: het ging altijd over het boeddhisme. Dat was ook alleen maar eerlijk. Een mens moet nu eenmaal erkennen waar hij de mosterd vandaan heeft.
Daar is dus mogelijk iets in veranderd. Want waarom doet Jeroens reactie me nu plots wel publiek voelen? Een kleine meditatiegids, mijn vijfde boekje (het eerste bij Uitgeverij Polis) is voor het eerst geen boekje over het zenboeddhisme. Het is een meditatiegids. Geschreven vanuit mijn perspectief: een volwassen West-Europeaan die met zijn twee voeten in 2018 leeft. Ik verwerk er meer dan ooit tevoren mijn eigen ervaringen in: de methodes, de doelen, de inzichten, de achtergronden en niet te vergeten de valkuilen verbonden aan specifieke meditatietechnieken. Ik blijf enorm schatplichtig aan het boeddhisme. Als me dat gevaagd wordt, out ik me onverminderd als boeddhist. Maar blijkbaar sta ik plots voor het eerst op het publieke forum zonder pruik én zonder monniksstatus. Mogelijk heeft Jeroen Olyslaegers dat opgemerkt. Ik had het zelf nog niet eens door. Facebookvrienden. Je moet ermee opletten. Ze zien soms meer dan je denkt.
Laat ik dan maar eens, bij wijze van afsluiting voor één keer op olyslaegeriaanse wijze mijn vrouw publiekelijk de liefde verklaren. Ze heeft nog nooit gemediteerd en ze beweert met grote stelligheid dat nooit te zullen doen. Maar ze las m'n boekje met al haar aandacht. Hoewel ze een vreemde blijft voor het meditatiekussen, zei ze me op een dag eens tussen neus en lippen dat het boekje haar alle dagen helpt. Dan zou ik kunnen denken: 'Wat een fijn boek heb ik toch geschreven.' In werkelijkheid was mijn eerste reactie, voor de zoveelste keer: 'Wat een pracht van een Nimf is ze toch.'
Tom Hannes (1970) is boeddhistisch meditatieleraar, theatermaker en coach. Hij was lange tijd zenmonnik en tegenwoordig woont hij met zijn gezin in Antwerpen, waar hij een therapeutische praktijk heeft. Hij is de auteur van o.a. Zen of het konijn in ons brein en De vijf gezichten van angst en Een kleine meditatiegids.
Meer columns van auteurs en andere boekenvakkers lees je hier.
