Deze 22 boeken bespraken we deze week #101

Deze ‘neutrale’ mededeling verraadt een wereld van emotie, niet aan Fine, wel aan de lezer. Vaker in de roman speelt de schrijfster met dit gegeven, waardoor een enorm spanningsveld optreedt. Het liefst zou je als lezer willen ingrijpen en de personages toeroepen dat ze hun mond moeten opendoen. Hun onvermogen om contact te maken is zó pijnlijk. In mooi verzorgd proza heeft Albers een ontroerend, klassiek drama geschreven, waarin de personages hun gevoelens uiten via de muziek, maar geen woorden vinden om deze met hun dierbaren te delen.
- Angèle van Baalen over Zeemansgraf voor een kort verhaal

Langzaam maar zeker legt Berkvens de focus steeds meer op Berlijn. Hoewel Jacob en Fabian ieder op hun eigen manier tegen Berlijn aankijken, is hun liefde voor de stad voor de lezer duidelijk voelbaar. Door de heersende politieke spanningen van de Duitse hoofdstad in haar roman te passen, geeft Berkvens haar fictie een verrassend actuele dimensie. Ondanks een trage start finisht Zoon van Berlijn uiteindelijk dan ook bijzonder treffend.
- Eline van der Boog over Zoon van Berlijn

Niet alleen de perspectiefkeuze en de beeldende verteltrant maken Zij en ik tot een geslaagde roman. Ook de uitwerking van de thematiek draagt hier volledig aan bij. Stone scoort makkelijk door liefde en jaloezie als uitgangspunten te nemen, maar maakt hier vervolgens ook echt werk van. De constructie van de roman veroorzaakt dat je als lezer alle personages van binnenuit kent en weet waarom ze handelen zoals ze handelen. -  Marloes Otten over Zij en ik

Totaal moeiteloos dumpt Whitaker zijn lezers middenin het verhaal en de setting. Alle slechte meisjes is een psychologische thriller, waarin de emoties je stevig om de oren slaan: verdriet, deceptie, hoop, verzoening, angst. Een duister en origineel verhaal dat bruist van zusterliefde, vriendschap en passie, heimwee, maar ook van angst.
- Guy Doms over Alle slechte meisjes

De cursus creative writing heeft in ieder geval baat gehad want Braithwaite weet met taal om te gaan op een manier die het brede publiek zal aanspreken. De conversaties en paragrafen zijn kort en direct en dat stuwt het verhaal vooruit. Hier en daar worden enkele Nigeriaanse woorden toegevoegd die het verhaal iets speels en exotisch meegeven. Braithwaite haar vuurdoop is meer dan geslaagd. Ze heeft een goede stijl en een goed ritme te pakken waar ze hopelijk in de toekomst nog vaak mee uitpakt.
- Marvin O. over Mijn zusje, de seriemoordenaar

De stap die Deborah Feldman gezet heeft, vergt veel moed en kracht. Het is echt niet niks om alles achter je te laten en een nieuw leven op te bouwen tussen mensen die totaal niet begrijpen wat je hebt meegemaakt. Dat haar boek in 2012 insloeg als een bom bij de Satmarer chassidim is begrijpelijk. In de epiloog vertelt ze kort over de moeizame eerste jaren. Ze schreef daarover in 2015 het boek Exodus. Binnenkort komt er een verbeterde versie van dit boek uit. Dat zal, net als Onorthodox, zeker de moeite van het lezen waard zijn.
- Jeanette over Onorthodox

Een zeer waardevolle voortzetting van de geschiedenis die bij De afdaling in de hel - Europa 1914-1949 ophield. Een nieuw standaardwerk van een historicus die tot de hoogste categorie behoort. Eerder gaf hij de mensheid inzicht in het functioneren van Hitler en nazi-Duitsland. Je kunt er niet omheen wanneer je iets van de Europese ontwikkeling wilt begrijpen. De euro’s voor een ritje in deze achtbaan zijn buitengewoon goed besteed.
- Dick van der Veen over De naoorlogse achtbaan

De auteur laat mooi zien hoe haar personages denken en hoe daar hun motieven uit voortkomen, of die nu verstandig en gerechtvaardigd zijn of niet. Wat ze ook op hun kerfstok mogen hebben, primair zijn het mensen vol emoties, dromen, gedachten en belangen. Dat maakt het boek levensecht en sympathiek en laat veel ruimte aan de lezer om zijn of haar eigen conclusies te trekken. Al zal de kleine Svenja niemand onberoerd laten.
- Anne-Claire Verham over IJsengel