Francois d'Épenoux wil vooral kennis overdragen

De veertigjarige Jean is een stereotype yup die als marketeer voor een groot PR-bureau werkt. Hij date sinds twee jaar met de bloedmooie fotografe Leila en is een graag geziene gast op hippe feestjes in Parijs. Voor zijn norse vader, die in het verleden is blijven hangen, is in dit 'perfecte' leven van Jean geen plaats. Pas wanneer hij zelf vader wordt van een zoon, voelt Jean zich eindelijk volwassen. Ook opa, ook wel 'de Ouwe' genoemd, moet onverwacht zijn hart openstellen voor zijn kleinzoon Malo.

Terwijl het leven van Jean, Leila en hun zoontje verandert, blijft opa hangen in nostalgie. Maar als de zesjarige Malo een zomer bij zijn opa doorbrengt, keert het tij. Het wordt een onvergetelijke tijd die het leven van zowel Opa Skype als zijn zoon en kleinzoon voorgoed verandert.

In Opa Skype schets je een portret van drie generaties: opa, vader Jean en kleinzoon Malo. Hoe kwam je ertoe dit verhaal te schrijven?

'De hoofdpersoon (de Ouwe) is geïnspireerd op mijn vader. Door zijn werk als verslaggever raakte hij ontgoocheld en keek hij de toekomst pessimistisch tegemoet. Toen hij deze pessimistische houding ook tegenover mijn kinderen vertoonde, heb ik hem gezegd : ‘Papa, je kunt dit soort dingen niet zeggen tegen mensen die nog een heel leven voor zich hebben.’ Door zelf kinderen op te voeden, ben ik na gaan denken over het overdragen van kennis: hoe kunnen we bepaalde waarden meegeven die wij belangrijk achten, zonder teleurgesteld te klinken of juist in nostalgie te vervallen. Hoe kunnen we kinderen hun ogen openen, ze tot scherpzinnige en sterke personen uit laten groeien, zonder dat zij met een teleurgestelde blik naar de wereld kijken?'

Je beschrijft de generatiekloof tussen een opa en zijn zoon en kleinzoon op ontroerende en humoristische wijze, maar baart deze generatiekloof je in werkelijkheid zorgen?

'In tegendeel, het boek probeert juist te laten zien hoe verschillende generaties elkaar kunnen beïnvloeden, van elkaar kunnen leren en uiteindelijk elkaar ook kunnen verrijken – in het bijzonder als het gaat om een grootvader en zijn kleinzoon. Kennisoverdracht werkt nooit alleen maar één richting op: overdracht kan wederzijds zijn en iedere generatie heeft iets over te brengen op een volgende generatie.'

De dialogen in deze roman zijn zo levendig beschreven dat ze uit de werkelijkheid gegrepen lijken. Is dat zo?

'Nee, ze zijn allemaal bedacht in dienst van van dit verhaal. Maar ze zouden plaatsgevonden kunnen hebben – in het bijzonder tussen mijn vader en mijzelf – wat bijna neerkomt op hetzelfde. Door verschillende personages toe te voegen, heb ik mezelf getraind in het schrijven van geloofwaardige dialogen.'

In hoeverre kun jij je identificeren met vader Jean?


'Op het eerste gezicht lijkt het leven van Jean op mijn eigen leven, hoewel ik zelf helaas tien jaar ouder ben dan hij. Hij leeft in Parijs, werkt in de reclamewereld, verlaat zijn vriendin... Maar in werkelijkheid ben ik alle drie de personages: soms kan ik net zo nostalgisch zijn als de Ouwe over een voorbije tijd (de jaren vijftig) en tegelijkertijd kan ik nog even verwonderd zijn als de kleine Malo.'

Is het mislukken van de relatie tussen Jean en zijn vriendin Leila een manier om de groeiende familieband tussen opa, Jean en Malo uit te vergroten?

'Absoluut. Door van Leila een bijfiguur te maken (in tegenstelling tot mijn eerdere boeken, waarin de vrouwen altijd hoofdpersonen zijn), heb ik geprobeerd om de relaties tussen de drie generaties mannen weer te geven. Ik wilde hun verschillen onderstrepen, maar tegelijkertijd ook de overeenkomsten tussen deze drie generaties aanstippen.'

De moderne technologie wordt door ‘de Ouwe’ als vernietiger van de nostalgie beschouwd, totdat kleinzoon Malo hem bewust maakt van de voordelen van bijvoorbeeld Skype. Hoe sta jij tegenover deze ontwikkelingen? Zijn ze nodig of overbodig?

'Ik probeer me nergens tegen te verzetten, maar denk dat alles gaat om de mate waarin. Beeldschermen kunnen zowel isoleren als samenbrengen. Of het nou gaat om televisie, sociale netwerken, videospelletjes of andere ontwikkelingen, het gaat altijd om de manier van gebruiken die het verschil maakt. Om terug te komen op mijn eigen kinderen, ik probeer hen de waarde van meer intelligentere hulpmiddelen te laten zien: zoals het boek!'

Opa Skype wordt enthousiast ontvangen en is zelfs bekroond met de mediaprijs Prix Maison de la Presse, welke reactie op je boek is je het meest bijgebleven?

'Ik krijg regelmatig te horen dat het boek duidelijk, scherpzinnig en soms zelfs een beetje zuur is (vooral de scène in de publiciteitswereld), maar dat het verhaal vooral ook menselijk en optimistisch is. Dat het verschillende generaties beschrijft op een manier waarmee de lezers zich kunnen identificeren – aangezien we in onze omgeving allemaal wel een Jean, een Malo of een knorrige grootvader met een groot hart hebben!'

Kunnen we een nieuw boek van je verwachten? En kun je daar een tipje van de sluier over oplichten?

'Jazeker, ik ben op dit moment bezig met een boek over een hoofdpersoon die in de literatuur maar weinig wordt ingezet: een baby. Wederom weer een verhaal over kennisoverdracht, maar vanuit een hele andere invalshoek, tussen tederheid en humor. Tenminste dat hoop ik!

Opa Skype verscheen deze zomer bij Xander Uitgevers.

Lees ook de recensie van dit boek, geschreven door Guy Doms.