Hebban bespreekt: Het bloemenmeisje van Anya Niewierra
Recensie: Niewierra maakt het opnieuw waar
Reizen, schrijven en schilderen. Dat zijn de drie passies van Anya Niewierra. Van de laatste heeft ze haar hobby gemaakt, de eerste is uiteindelijk haar professie geworden en schrijven maakt daar inmiddels deel van uit. Haar eerste boek, Zuid-Limburg, toen en nu, dat ze samen met Marianne Laarakkers schreef, verscheen in 2010 en haar debuutthriller Vrij uitzicht kwam in 2013 uit en kreeg goede recensies. Vier jaar later verscheen Het dossier en eind januari 2020 haar derde en meest recente thriller, Het bloemenmeisje. Haar eerste twee boeken werden beide genomineerd voor de Hebban Thriller Award.
Het is eind juni 1988 als de politie op een verlaten plek in de Franse Pyreneeën een verwilderd tienermeisje aantreft. Ze zit naast het dode lichaam van haar moeder. Een jaar later krijgt ze de naam Nina Fleurie. Drie decennia later is ze een succesvol ondernemer in kruidengeneesmiddelen. Ze komt erachter dat ze een tweelingzus heeft en samen beginnen ze een speurtocht naar hun verleden. Dan is haar zus plotseling verdwenen en Nina doet er alles aan om haar terug te vinden. Daarbij ontdekt ze dat het leven van haar moeder is verwoest, maar ook dat er veel geheimen zijn die altijd verborgen zijn gebleven.
Het verhaal, dat volledig wordt verteld vanuit het perspectief van Nina Fleurie, wordt voorafgegaan door een tweeënhalve pagina tellende opsomming van de vele goed tot bijzonder goed uitgewerkte personages. Vaak is dit een indicatie dat de lezer bij de les moet blijven om te voorkomen dat hij niet meer weet wie wie is. In Het bloemenmeisje levert dat echter geen problemen op, het is, misschien op alleen het begin na, altijd helder wat de exacte relatie van deze personen is. De lijst met namen kan daarom vooral gezien worden als een interessante toevoeging die vooral inzicht verschaft in de onderlinge verhoudingen.
De eerste hoofdstukken, inclusief de proloog, roepen een aantal vragen op en zijn, maar dat geldt in feite voor het hele verhaal, intrigerend. Doordat gedurende de plot steeds meer duidelijk wordt over wat zich in het verleden allemaal heeft afgespeeld, worden de vragen die in het begin zijn ontstaan steeds meer beantwoord. De geheimen die enkele personages hebben, worden ontrafeld en zorgen ervoor dat de lezer een aantal verrassingen krijgt voorgeschoteld. Hoewel de plot in feite redelijk recht toe recht aan is, zijn er, zonder dat de lezer écht op het verkeerde been wordt gezet, wel enkele onverwachte ontwikkelingen. Het effect hiervan is dat op die momenten het kleine spanningsveld iets groter wordt.
Waar Niewierra sterk in is, is het neerzetten van de sfeer. Dit komt vooral omdat het verhaal erg beeldend geschreven is, maar ook de realistische en levendige dialogen en het gegeven dat de auteur een paar waargebeurde feiten in Het bloemenmeisje verwerkt heeft, dragen daaraan bij. Een neveneffect hiervan is dat de lezer niet het gevoel heeft fictie te lezen. Misschien dat dat er de reden van is dat het verhaal niet doorspekt is met een zinderende spanning. Omdat de lezer al van meet af aan betrokken is bij het wel en wee van Nina, en later ook bij de zoektocht naar haar zus, heeft het dat ook helemaal niet nodig.
Hoewel Het bloemenmeisje een thriller is, heeft het ook een flink aantal kenmerken van een roman. Het mooie taalgebruik dat met regelmaat gehanteerd wordt, is daar een goed voorbeeld van. Toch, en de wat spannender ontknoping bewijst dat, hebben de thrillerelementen de overhand. Met haar derde thriller maakt Niewierra in ieder geval opnieuw waar dat ze tot de top van het Nederlandse schrijversgilde behoort.
4 sterren, door Kees
Het bloemenmeisje
Anya Niewierra
Luitingh-Sijthoff
januari 2020
