Hebban Uitleesdag! Welk boek lees jij uit op de laatste zondag van november?
Evelien leest Een steek door het hart uit
Piergiorgio Pulixi
Ik hoop vandaag Een steek door het hart van Piergiorgio Pulixi uit te lezen. Ik moet ook wel, wil ik de Boekenwurm Leeschallenge November van Gea nog halen! Dus even een sprintje trekken vandaag. Eerder dit jaar las ik al Het eiland van de zielen van dezelfde auteur. Het is zijn debuut en het eerste deel in een trilogie, waarvan mijn uitleesboek dus deel twee is. Pulixi schrijft literaire thrillers met net een beetje meer. Meer lagen, meer achtergrondinfo van zowel de personages als de historische achtergrond. En niet geheel onbelangrijk, een onverwacht vrouwelijk rechercheursduo die als echte pitbulls hun tanden in hun zaak zetten. En ook naar elkaar toe zijn ze niet al te lief. Erg vermakelijk!
Greet leest Als alles gedoofd is uit
Marie Vareille
De vorige Hebban Uitleesdagen bracht ik door met jeugdboeken en thrillers, vandaag lees ik de roman Als alles gedoofd is van Marie Vareille. Vorig jaar was ik al serieus onder de indruk van De onttoverden, een boek dat ontzettend goed in elkaar steekt en waarvan ik de leesclub mocht coördineren. Sinds Mélissa da Costa ben ik in de ban van Franse romanschrijfsters en Vareille is mijn volgende 'slachtoffer' (lees: auteur waarvan ik alles wil lezen, vertaald of niet). Het nieuwe boek wordt zowat overladen met superlatieven, dus ik ben hard op een echte topper aan het hopen. Het verhaal gaat over ene Abigaëlle die in een klooster in Bourgondië verblijft en zich haar oude leven nog maar nauwelijks kan herinneren. Wel heeft ze contact met haar broer Gabriel die in Parijs woont. En met hem is er iets aan de hand, als ik de tekst op de achterflap mag geloven ...
Guy leest Aan het einde van de oorlog uit
Bert Natter
Vandaag stort ik me, net zoals de voorbije dagen, alweer op de Tweede Wereldoorlog. Het is en blijft een thema dat me enorm boeit. Pas kort voor zijn dood heeft mijn vader zaliger uitvoerig verteld over de bijna duizend dagen die hij als 'verplicht tewerkgestelde' in Duitsland heeft doorgebracht. Sindsdien laten de gruwelen van deze vreselijke oorlog me niet meer los. Ik lees Aan het einde van de oorlog, een kunstwerk van Bert Natter. Dit is een extraordinaire roman, onderverdeeld in korte passages, waarin heel wat personages worden uitgelicht. Bij de les blijven, Guy! Deze dikke pil moet eraan geloven vandaag; alles moet hiervoor wijken op deze zondag.
Anna leest Wilgenkind uit
Josha Zwaan
Ik lees Wilgenkind van Josha Zwaan uit. Deze roman grijpt me vanaf de eerste pagina aan. Zwaan weet de ingewikkelde dynamiek tussen ouders en kinderen zo fijnzinnig te verwoorden dat ik regelmatig even moet pauzeren om alles te laten bezinken. Ik volg Hannah terwijl zij, ondanks haar weerstand, de zorg voor haar zieke vader op zich neemt. De manier waarop herinneringen aan haar moeder zich langzaam verweven met nieuwe ontdekkingen over het verleden, maakt het verhaal intens en intiem. Wilgenkind raakt precies aan dat stille verdriet dat in families kan blijven sluimeren. Ik ben benieuwd hoe Zwaan de laatste inzichten van Hannah tot een afronding brengt, en kijk ernaar uit om het boek dit weekend helemaal uit te lezen.
Helma leest Woeste kust uit
Charlotte McConaghy
Vandaag ga ik sowieso Woeste kust van Charlotte McConaghy lezen. Het is voor de Hebban Leesclub die ik coördineer en waarvan de discussie op 2 december begint. Wat een prachtig, intrigerend verhaal! En dan hoop ik ook nog Vera Wongs tips voor het neuzen in dodemanszaken van Jesse Sutanto uit te lezen. Een cosy crime met de bemoeizuchtige 61-jarige Vera in de hoofdrol. Ik heb genoten van het eerste, met veel humor geschreven deel. En tot nu is het heerlijk om opnieuw even in de wereld van Vera, met al haar lekkere eten, en een thee voor elke gemoedstoestand, te vertoeven. Leuk ook om alle personages uit het eerste boek weer tegen te komen, zodat je weet hoe ook hun leven verder gaat.
Famke leest Pechstrook uit
Kris van Steenberge
Vandaag ga ik erachter komen. Vanaf de eerste zin van Pechstrook van Kris van Steenberge vraag ik me af waarom Raphaël in de cel zit. En er niet meer uit wil. De laatste roman van Van Steenberge is zeker niet als misdaad-watskeburt geschreven. Net als zijn succesroman Woesten draait het in Pechstrook om mensen, hun innerlijk zijn en de littekens die het leven hen toebracht. Vader Danny, moeder Nicole en zoon Raphaël vertellen om beurten over de sporen die het noodlottige ongeluk met dreumeszoon en broertje Hans-Peter in hun levens trok. 'Gij zoudt toch …' Van Steenberge weet de overlevingsstand van zijn personages gevoelig in fraaie taal weer te geven. Boven dat mozaïek van samen alleen zijn, hangt dus als een donkere wolk vanaf de eerste zin dreigend een tweede trauma voor dit gezin. Vanavond weet ik hoe het zit.
