Interview Collins & Lapierre

Vijfhonderd kilo documenten, twee jaar onderzoek en 300 interviews kostte het de Fransman Dominique Lapierre en de Amerikaan Larry Collins om de basis te leggen voor het boek. Brandt New York? is een verhaal over een nieuwe terroristische dreiging voor de The Big Apple. Terroristen hebben ergens in New York een nucleaire bom verstopt en als de president er niet voor zorgt dat Israël zich terugtrekt uit de bezette gebieden, betekent dat het einde van één miljoen burgers in de City. Het boek beschrijft de vijf dagen die president Bush Jr. en zijn kompanen hebben om deze eis in te willigen of beter nog, de atoombom te vinden en onschadelijk te maken.


Mag ik u even voorstellen…

Voordat we zouden ingaan op het verhaal, vroeg ik de mannen eerst om elkaar eens voor te stellen aan de lezers van Crimezone Magazine. Enthousiast staken ze van wal.

Larry Collins: “Dominique Lapierre heeft al heel lang een bijzonder gevoel voor Nederland en haar inwoners. Dat gaat al ver terug, naar de dagen die we met onze Nederlandse kameraden deelden in het SHAPE Hoofdkwartier in Parijs. Maar bovenal is Dominique een man met een enorm gevoel voor humor. Hij lacht om tegenspoed, om anderen en wanneer nodig om zichzelf. Dit zijn kwaliteiten waarvan ik geloof dat de Nederlanders die erg positief vinden."

Dominique Lapierre: “Larry is een van de Amerikanen uit het Truman-tijdperk. Hij is een echte ‘laattwintigste-eeuwse' burger die de langste tijd van zijn leven in Europa, het Midden Oosten en Zuid Amerika doorbracht. En, oh, vergeet niet dat hij uw Minister van Buitenlandse Zaken woedend maakte met zijn vernietigendein Foreign Affairs Magazine over het drugsprogramma van Nederland.”

Het leger verbroedert…

Een Amerikaan en een Fransman die samen boek na boek schrijven. Op zich geen voor de hand liggende combinatie. Ik vroeg de heren hoe ze ooit bij elkaar terecht kwamen en wanneer ze besloten samen te gaan werken.

Collins: “Het antwoord op deze vraag gaat terug naar begin jaren vijftig toen wij samen als dienstplichtigen in onze respectievelijke legers bij het Hoofdkwartier van SHAPE dienden. We werden beste vrienden, niet in de laatste plaats door onze gezamenlijke interesse in journalistiek. Dominique en zijn vrouw brachten me naar Gare du Nord toen ik Parijs verliet om terug te gaan naar de Verenigde Staten. Tussen neus en lippen door vertelde hij mij dat ze in verwachting waren van hun eerste kind en vroeg mij om peetvader te worden. Dat was een van de redenen om zeker weer eens terug te keren naar Parijs. (Het kind, Alexandra Lapierre, is inmiddels zelf ook een zeer succesvolle auteur.)”


Bundeling van krachten

Larry Collins ging aan de slag bij United Press International (een persbureau) en was correspondent in een groot aantal steden waaronder Parijs, Rome en Beirut. Hij ‘eindigde' in Parijs bij Newsweek Magazine. Dominique zat in die tijd voor Paris Match o.a. in New York en Moskou, maar kwam vervolgens weer terug naar de Franse hoofdstad.

Lapierre: “In Parijs hadden we veelvuldig contact en we vroegen ons af of en hoe we onze ervaringen kondenbundelen om te ‘ontsnappen' aan ons dagelijkse werk als journalisten.”

Collins: “Het antwoord op die vraag kwam op de eerste maandag van augustus 1962. In de Observer las ik een artikel over Adolf Hitler die in 1944, toen de bevrijding in volle gang was, Parijs wildevernietigen. Dominique en zijn vriendin waren die avond bij mij op bezoek en ik vertelde terloops waar ik op was gestuit. Op dat moment wisten we het zeker: ‘Hey! Dit is het onderwerp waarnaar we op zoek zijn!' En we gingen aan de slag.”


Vooruitziende blik

Tijdens mijn speurtocht op het web belandde ik op de website van nieuwszender CNN. Hier vond ik een artikel waarin stond dat Larry Collins reeds in 1980 het gevaar van terrorisme vanuit het Midden-Oosten voorspelde. “Een nucleaire invasie is dichterbij dan we ooit hebben gedacht...”, zei hij destijds. Ik vroeg dan ook aan hem wat zijn eerste gedachte was, die 11e september, toen hij twee vliegtuigen het WTC zag binnenvliegen.

Collins: “Ik dacht eigenlijk niets, maar dat wat ik zag was wel degelijk het vertrekpunt voor Brandt New York?. Wij (Dominique en ik) hebben het gebeuren goed geanalyseerd en stelden onszelf direct de vraag: ‘wat zou nog erger zijn dan deze catastrofale daad?'. Het antwoord daarop lees je in ons boek.”


Speurneuzen

Op de achterkant van het boek staat dat jullie in twee jaar onderzoek vijfhonderd kilo documenten en meer dan 300 interviews hebben doorgenomen. Is dit jullie standaard werkwijze?

Collins en Lapierre: “Ja. Maar er is een belangrijk verschil tussen Brandt New York? en onze eerdere boeken. Waar onze boeken voorheen gingen over waargebeurde historische aangelegenheden, gaat Brandt New York? over een gebeurtenis die, godzijdank, niet heeft plaatsgevonden.

We wilden het boek een bepaalde vorm van urgentie meegeven. Tot op de minuut de kwaliteit van CNN headlines benaderen. Er was zoveel informatie beschikbaar, dat we continu met elkaar moesten afstemmen over de resultaten van onze onderzoeken. Elk onderwerp had weer vele vertakkingen. Dus zelfs toen we ‘echt' aan het schrijven begonnen, moesten we in contact blijven met onze bronnen bij antiterrorisme units en de geheime dienst. De ontwikkelingen hieromtrent waren van groot belang voor ons onderwerp. Voordat je het doorhebt haalt de actualiteit je namelijk al weer in...”


Feit of fictie?

Het is een understatement om te zeggen dat research voor Collins & Lapierre dus van groot belang is. Betekent dit dan ook dat delen van het boek werkelijk gebaseerd zijn op de realiteit?

Lapierre: “Om eerlijk te zijn is een groot deel gebaseerd op de werkelijkheid. Ik durf zelfs te beweren dat het overgrote deel feitelijk klopt. Dit is een soort ‘natural thing', door onze journalistieke achtergrond. Het is ook heerlijk om te doen. Of we nu onderzoek doen naar kernfysica of naar Mahatama Gandhi's oorspronkelijke opvattingen over seksualiteit, We hebben er lol in en het is erg dankbaar werk. We hopen natuurlijk dat onze lezers er minimaal net zoveel plezier aan beleven.”


‘Safe' New York

Een van de dingen die in Brandt New York? opvalt, is dat het bijna onmogelijk blijkt te zijn een stad als New York te beveiligen tegen terrorisme. In het boek wordt terloops gemeld dat alle vliegvelden ‘potdicht' zitten, maar dat kilo's explosieven in containers via de havens de weg naar de stad kunnen vinden. Ondanks het feit dat er (hele dure) scanapparatuur voor containers bestaat, wordt slechts 1% van alle lading gecontroleerd. Ik vroeg de schrijvers of ze niet bang zijn dat ze ‘zieke geesten' op nieuwe ideeën brengen?

Collins: “Je hoeft alleen maar te kijken naar de schrijfsels van deze ‘zieke geesten' en hun leiderschap om erachter te komen dat wij ze echt niets meer hoeven te leren. Maar hopelijk kunnen we wel de autoriteiten wijzen op het feit dat ze nu jaarlijks miljarden dollars uitgeven om oorlog te voeren in Irak, terwijl enkele miljoenen dollars zouden volstaan om de invoer van goederen via de havens te controleren en te beveiligen.”

Die autoriteiten worden dan ook bij naam genoemd in het boek. Je komt ze allemaal tegen: Bloomberg, Bush, Clinton. Ik vroeg mij af of geen van de hoofdpersonen uiteindelijk bezwaar heeft aangetekend...

Collins: “Nee hoor. Zelfs Osama Bin Laden heeft er niet over geklaagd.”