Een goed gecoördineerde struikelpartij

Om wat te verdienen werkt Rein als verzorger in de kennel van zijn familie. Hoewel zijn moeder Vera met haar Afghaanse windhonden lof oogst in de wereld van de hondenfokkerij, staat de zaak op de rand van de financiële afgrond. Adelien, de ambitieuze dochter, ziet maar één redmiddel: hun topteef laten dekken door een internationale topreu. Daarvoor moeten Rein en Adelien naar de outback van Australië, waar hun dromen ernstig op de proef worden gesteld.

Underdog is je nieuwste boek. Een boek over World of Warcraft, Afghaanse windhonden, hondenfokkerij, zaadsmokkel, kanker, gezin, broer-zusterrelatie, slecht huwelijk, ongewenste zwangerschap, autisme. Wat heb je met deze onderwerpen? En waarom zoveel in één boek?

‘Alle onderwerpen in mijn boek vallen onder één gemeenschappelijk thema, namelijk maakbaarheid. Ik geloof dat we in deze tijd zijn gaan geloven in de maakbaarheid van het leven. We weten niet meer hoe we om moeten gaan met mislukking en beperking. Het is ons nieuwe taboe. Ons wordt voorgespiegeld dat we alles wat ons niet aanstaat, kunnen veranderen, van uiterlijk tot gedrag. Maar dat is een illusie. Het leven is eerder een goed gecoördineerde struikelpartij.’

Door al die verschillende onderwerpen, is het een hyperactief boek geworden, waarin de lezer als een flipperkastballetje alle kanten op wordt gedreven en pas aan het einde in het netje valt. Heb je dat ook zo bedoeld?

‘Ik heb een levensechte wereld willen scheppen. In het dagelijks leven staan de dagen ook niet alleen maar in teken van één taak of verlangen, maar wil je zowel een carrière nastreven als een goede zus zijn als jezelf af en toe een pleziertje gunnen.’

Ben jij in het leven zelf ook zo’n flipperballetje? Iemand die alle kanten opschiet, alles leuk vindt en wil uitproberen of heb je duidelijk een doel voor ogen en houd je je daar aan vast?

‘Ik ben nieuwsgierig, als dat is wat je bedoelt, maar ik herken me niet in de term “flipperballetje.”’

Prachtig hoe je in details treedt. “Sommige zijn natte vlaaien, gepaneerd in het zand. Andere zijn droge, donkere sigaren met diepe breuklijnen die in brokken uiteenvallen als hij ze opschept.” Je leest jouw eigen ervaring, wat in het geval van de Afghaanse windhonden van je eigen jeugd komt. Hoever ga jij in je onderzoek naar verschillende onderwerpen? Heb je bijvoorbeeld World of Warcraft zelf gespeeld?

‘De kracht van een roman is dat je een wereld van binnenuit kunt beschrijven, een wereld die voor de lezer anders gesloten blijft. Bij mijn debuut Goeroe was dat de wereld van de Newage-genezers, nu is dat de wereld van de hondenfokkerij en gamewereld. Ik begin te schrijven vanuit een vraag of een onbegrip. Waarom wil iemand hier zijn leven aan wijden? Waar leeft hij/zij voor? Ik dompel mezelf onder in een leefwereld en probeer tot een soort begrip te komen, dan transformeer ik het naar fictie. De hondenwereld die ik heb beschreven in Underdog is hooguit geïnspireerd door mijn jeugd, maar het is gekleurd door onderzoek, interviews met andere fokkers en mijn eigen denkbeelden. Ik heb het geluk gehad om met een fanatieke WoW-speler samen te hebben gewoond in mijn studententijd dus mocht over zijn schouder meekijken.’

Het boek draait in eerste instantie om Rein, een behoorlijke autist en zijn familie. Toch heb je er niet voor gekozen om het verhaal slechts uit Rein te vertellen. Waarom?

‘Het grootste gedeelte van de roman speelt zich af in Australië tijdens een roadtrip van Rein en zijn zus. Het werd te claustrofobisch en eentonig om dat alleen vanuit hem te beschrijven. Hij heeft een rechtlijnige opvatting over hoe het leven hoort te zijn. Ik wilde de ruimte scheppen om daar andere perspectieven tegenover te zetten.’

Jouw moeder is hondenfokker van Afghaanse windhonden. Heb je er zelf inmiddels ook een of meerdere? 

‘Ik woon op een tussenetage in Rotterdam. Een windhond is een jachthond die de ruimte nodig heeft, dus nee. Ik heb een Chinese naakhond, Chin-Chin. Ze is van handtasformaat en mijn grote liefde.’

Ooit heb je gezegd dat je in roedelvorm bent opgegroeid. Wat bedoel je daarmee?

‘Dat de dieren die bij ons leefden als volwaardige gezinsleden werden behandeld. In feite is dat ook wat een hechte familie is; een clan, een roedel.’

Wat is jouw plaats binnen de roedel des mensheid?

‘Ik ben een verhalenverteller, dat staat centraal. Er zit zoveel troost in een goed verhaal.’

Voor jouw eerste boek Goeroe bleef je ook dicht bij huis, met Underdog doe je hetzelfde. Wat heb je nog meer in huis?

‘Voor Underdog ging ik naar Australië, dus dat zou ik niet dicht bij huis noemen. Ik heb geprobeerd unieke werelden te scheppen die toch een universele zeggingskracht in zich hebben en waar de lezer, hoe anders die ook is, zich verwant aan kan voelen.’

Wat is in jouw ogen een underdog? 

‘Ik denk dat we ons allemaal wel tot bepaalde hoogte een underdog voelen. Is dat niet de paradox dat we allemaal succesvol willen zijn maar ons een buitenbeentje voelen?’

Zus Adelien, vader Diet (Diederik voor vreemden) en moeder Vera spelen een belangrijke rol in zijn leven, hoewel hij daar duidelijk anders over denkt. Het is een redelijk doorsneefamilie die de nodige tegenslag te verwerken heeft. Wie is nou eigenlijk de grootste underdog in deze familie?

‘Die vraag laat ik liever door de lezer beantwoorden. Ze zijn me allen even dierbaar.’

In hoeverre ben jij een underdog?

‘Mijn vorige werk, een longread waar ik de VPRO Bagagedrager (prijs voor jonge reisjournalisten) mee won, heette Alfateef. Hoewel ik me regelmatig een underdog voel, weet ik dat ik het niet ben.’

Je boek is net uit, maar toch de vraag of je alweer bezig bent met een nieuwe roman? Tipje… sluier?

‘Ik zet momenteel mijn eerste stappen op het gebied van filmscenario schrijven. Het houdt me scherp om in andere vormen een verhaal te vertellen.’

Tot slot nog even een vraag over de cover… dat is toch geen Afghaanse windhond?

‘Nee, maar wel een treurige hond.’