Interview Marshall Karp

De Amerikaan Marshall Karp is een veelzijdig man die al op verschillende zakelijke gebieden succes had. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en recent besloot hij zich toe te leggen op het schrijverschap. In de USA is ondertussen zijn tweede boek verschenen, terwijl hier de Nederlandse vertaling van zijn debuut The rabbit factory net in de winkels ligt onder de titel Fatale attractie.


1. Rekening houdend met alle zaken die je vroeger deed, was een boek schrijven dan niet gewoon de logische volgende stap?
“Logica wordt zwaar overschat. Soms tot wanhoop van mijn vrouw, maak ik mijn keuzes in het leven zelden op basis van logisch denken. In New York, had ik een zeer succesvolle carriere in de reclame. Tegen alle logica in ben ik eruit gestapt en trok ik naar Hollywood om er aan de slag te gaan als scenarist voor film en televisie. Toen ik net goed en wel aan de bak begon te raken, keerde ik terug naar New York om er een internet reclamebureau op te starten En uiteindelijk, na het ontwerpen en produceren van etiketten voor blikjes tonijn en internationale reclame campagnes, het meewerken aan een toneelstuk, een film en een aantal TV-series, was het schrijven van een boek niet alleen de volgende logische stap. Het leek er meer op dat het de enige mogelijke stap was. De laatste grens.”

2. Wat was je motivatie om een boek gepubliceerd te krijgen?
“Het schrijven van een misdaadverhaal stond al lang in de top 10 van mijn “100 dingen die je moet doen voor je sterft”-lijstje. En voor een bedenker van reclamespotjes van amper 30 seconden, was het een enorme uitdaging om een 600 bladzijden dikke roman bij elkaar te schrijven. Dat was eigenlijk de echte motivatie: bewijzen dat ik het kon. Natuurlijk was ik opgewonden bij het eerste telefoontje van een uitgever, maar de ultieme beloning ervoer ik toen ik ’s nachts, in mijn eentje, de laatste zin intypte en mezelf stilletjes influisterde: “Het is je gelukt.”.

3. Waarom koos je voor het genre van het spannende boek, en meer bepaald het misdaadverhaal?
“Het voor de hand liggende antwoord is dat ik zelf dat gerne graag lees. Maar er zit meer achter. Moord is een harde realiteit in het leven. Gelukkig is het, voor de meeste van ons, de realiteit van iemand anders, en blijft het hoofdzakelijk bij fantasie Deze dualiteit geeft de schrijver veel ruimte om in te werken, en laat mij toe om levensechte personages te creëren, van duistere types tot grappige types toe en alle mogelijkheden daar tussenin.”

4. Hoe kwan je erbij om Fatale attractie te situeren in een pretpark?
“In het prille begin bestond de verhaallijn uit een aantal moorden waarbij de politie na verloop van tijd tot de conclusie komt dat de daders het eigenlijk niet op de slachtoffers zelf gemunt hebben, maar op het bedrijf waar de slachtoffers banden mee hebben. Toen ik James Patterson, die ik leerde kennen toen ik nog in de reclame zat, nog eens tegen het lijf liep, gaf hij mij de raad absoluut met een fascinerend bedrijf op de proppen te komen, om te voorkomen dat de lezers zich zouden doodvervelen voor ze aan hoofdstuk 2 waren aanbeland. De keuze was dan snel gemaakt, want de amusementssecor is nog een van de weinige takken inde zakenwereld die het grote publiek fascineert. En omdat ik in Hollywood heb gewerkt was ik ervan overtuigd dat ik enkele grappige en originele inkijkjes kon bieden die verhullen dat de misdaad uiteindelijk gericht is tegen een multinational. Ook wou ik de eerste moord zo filmisch mogelijk beschrijven, en dus lag de keuze van een attractiepark voor de hand.”

5. Er zit veel humor in Fatale attractie. Een van de hoofdpersonages droomt er zelfs van om een stand-up comedian te worden. Waarom is humor zo’n belangrijk ingrediënt gebleken?
“Ik heb heel wat tijd doorgebracht met agenten, criminalisten, lijkenhuispersoneel, en anderen die in de donkere wereld van de misdaad werken. En de realiteit is dat er heel veel gelachen wordt. Waarschijnlijk zouden ze, als ze geen humor in hun beroep konden vinden, zelf moordneigingen krijgen. Voor mij is humor dan ook de tegenpool van moord. Persoonlijk, want ik heb ook een aantal carrièrewissels gemaakt, vond ik het plaatje alleen maar kloppen dat als Terry ooit stopt met politiewerk, hij omschoolt tot stand-up comedian; een totaal andere wereld dan degene die hij kent, maar eentje die hem enorm aantrekt.”

6. Hoe moeilijk was het om een goed evenwicht te vinden tussen actie, humor en realistisch neergezette personages?
“Ik hecht veel belang aan mijn personages. Daarom wil ik te allen tijde dat de humor komt vanuit het personage en de situatie waarin hij of zij beland is. En omdat er situaties zijn waar humor totaal niet op zijn plaats is, moet ik erover waken de grappige noten niet op de verkeerde momenten te plaatsen. Natuurlijk zou je, als je me persoonlijk kende, weten dat ikzelf regelmatig over de schreef ga. Maar in tegenstelling tot het echte leven, kan ik in mijn boeken terugkeren en de conversaties corrigeren. En natuurlijk helpt het als je een redacteur hebt die, voor het drukken begint, mij erop wijst wanneer ik de grenzen van fatsoen heb overschreden.”

7. Omdat de twee hoofdpersonages een website en een blog hebben gestart, verwacht ik in de toekomst nog avonturen van Lomax en Biggs.
“De toekomst ziet er inderdaad goed uit voor Lomax en Biggs. Lezers identificeren zich met die twee gasten en willen meer over hun lezen. Het tweede boek – Bloodthirsty – is net verschenen in de USA en de reacties van recensenten en publiek zijn zeer positief. En ondertussen zijn er nog twee boeken in de maak. Hopelijk vind die ook hun weg naar Nederland en Vlaanderen.