LEWA: Soraya las De zeven zussen van Lucinda Riley

Soraya las De zeven zussen

Van cliffhanger naar de volgende pageturner; mijn boekenkast bestaat door beroepsdeformatie voornamelijk uit spanning. Hoe leuk is het dat ik door Lees eens wat anders buiten mijn comfort zone wordt getrokken om een kijkje bij een ander genre te nemen. Op Hebban is deze auteur al vaak genoemd door haar uitzonderlijke prestaties op het bestsellerfront, waardoor mijn nieuwsgierigheid werd aangewakkerd. In april lees ik daarom het eerste deel uit De zeven zussen-reeks van Lucinda Riley. Het startpunt van de reeks intrigeert mij; zeven zussen die na de dood van hun vader weer bij elkaar komen om daarna op zoek te gaan naar hun eigen afkomst. Oeps, treffen we toch nog het woordje ‘dood’ aan in mijn introductie voor dit leesthema… Ik ben vooral heel benieuwd of ik mee word getrokken in de wereld die Riley voor haar lezers gecreëerd heeft. En wie weet, noem ik mijzelf binnenkort ook wel iemand die reikhalzend uitkijkt naar het volgende deel. 

De ervaring

Normaal draai ik mijn hand niet om voor dikke boeken, maar bij het zien van het eerste deel in De zeven zussen-reeks maakte ik toch even een kleine som. Met ruim 500 pagina's schoon aan de haak ben je toch algauw 15 tot 20 uur in de weer om een verhaal tot je te nemen. Zijn de extra bladzijdes nodig om een goede introductie van het Zeven Zussen-universum te maken of is er meer aan de hand? Met een hoofd vol vragen, besloot ik maar eens aan het 'werk' te gaan door de eerste bladzijde om te slaan.

Wanneer hoofd van de familie Pa Salt komt te overlijden, komen uit alle windstreken de familieleden bij elkaar. Nou ja, 'familie'; de zes vrouwen die door de beste man zijn geadopteerd en grootgebracht in Villa Atlantis, een huis aan het meer van Genève. Ieder verschillend van karakter en uiterlijk, maar toch allemaal diep bedroefd door het verlies van de pater familias die hen een nieuw leven heeft gegeven. Met het heengaan van de man die hen heeft opgevoed, begint de zoektocht naar hun werkelijke afkomst. Kleine details, die als broodkruimels zijn achtergelaten door Pa Salt, moeten de vrouwen op de juiste weg zetten.

Het eerste deel in de reeks draait om de oudste zus in het gezin, Maia. In tegenstelling tot haar zussen is zij niet uitgevlogen van het nest en brengt ze haar dagen door in Villa Atlantis met vertaalwerkzaamheden naar het Portugees en Frans. Ze is anoniem, bij gesprekken ook vaak op de achtergrond en zal zich niet altijd durven uitspreken tegenover een vreemde of een van haar meer mondige zussen. Haar zoektocht brengt haar naar Brazilië, waar ze door een samenloop van omstandigheden zich verdiept in de levensgeschiedenis van Izabela, een beeldschoon meisje dat zijdelings betrokken was bij de totstandkoming van het Christusbeeld dat vandaag de dag nog te bewonderen is in Rio de Janeiro.

Romantiek viert hoogtij in deze roman waarin het hart of wel verscheurd wordt door jaloezie of verdriet, of in vuur en vlam staat doordat een mooie man zijn intrede doet. Ledematen kunnen maar moeilijk in bedwang gehouden worden door de dames, zoals de volgende scène uit het boek illustreert:

'Haar vingers bewogen een paar centimeter vooruit alsof ze een eigen wil hadden en wensten onbewust door zijn lange, golvende, kastanjebruine haar te woelen, de blanke huid van zijn wang te strelen, zijn perfect gevormde adelaarsneus, de volle roze lippen waarachter zijn gave witte tanden schuilgingen te volgen.' 

Voor zover het feit dat de auteur iets aan de verbeelding overlaat van de lezer. Daardoor leest de tekst soms wat traag, omdat de auteur soms te gedetailleerd ingaat op de setting door de omgeving te beschrijven of het uiterlijk van een personage bijna uit te tekenen. Die details komen echter uitstekend van pas als Riley switcht naar het verleden en de lezer meeneemt naar de kunstenaarswereld in Parijs en de high society omgeving van Rio de Janeiro. In het dankwoord is dan ook te lezen dat Riley haar research goed op orde heeft en zoveel mogelijk zelf heeft gezien of ervaren om dit zo accuraat mogelijk weer te geven. Credits op dat front dus 10 uit 10! De wijze waarop de episodes weergegeven worden, hebben wel een puntje van kritiek; zodra Maia een bewijsstuk krijgt, word je minstens 80 bladzijdes lang ondergedompeld in het verleden waardoor het wel weer heel erg wennen is als je terugkeert in het heden. Dat beoogde 'pageturner' effect had iets beter gedoseerd kunnen worden.

In tegenstelling tot veel andere feelgoodromans, kan Riley haar personages wel een zekere ontwikkeling meegeven. De impact van de dood van hun vader is het kantelpunt waardoor het leven niet meer als vanzelfsprekend wordt beschouwd en het defintief tijd is om op eigen benen te staan voor de dames. Het concept dat ieder boek het levensverhaal van een van de zussen omvat, lijkt hiermee een blauwdruk te vormen voor het project dat Riley nu is aangegaan. Genoeg ruimte voor een historisch perspectief, een episode in een vreemd land en naast de hoofdlijn kunnen de overige zussen altijd een bijrol aannemen. Grote vraag die in mijn achterhoofd blijft rondspoken is of het de moeite loont om verder te gaan. Hoewel het in thrillers doodnormaal is om informatie achter te houden en deze op ingenieuze wijze op een later tijdstip te presenteren, houdt Riley het soms te lang vast. Zo is het nog steeds een groot vraagteken waarom Pa Salt zes meisjes heeft geadopteerd, terwijl de dames zijn vernoemd naar sterren uit het stelsel van de Zeven Zussen. 

Te veel losse eindjes, of een gehaaide truc om de rest van de reeks een beetje op te dringen aan lezers? Wie zal het zeggen... Riley haalt zich echter behoorlijk wat op de hals om de aandacht van de lezers vast te kunnen houden in maar liefst zeven delen. Getuige het aantal thrillerschrijvers dat bijvoorbeeld vroegtijdig strandt met een reeks of besluit het aantal delen toch naar beneden te brengen, gaat ze een spannende tijd tegemoet.

De conclusie

Deze editie van Lees eens wat anders was voornamelijk leerzaam te noemen. Hoewel ik bij vlagen een onvervalste haat-liefde verhouding met het boek had omdat ik hoofdpersonage Maia soms te onzeker vond en even een tikje wilde geven om iets gewoon te gaan 'doen' in plaats van op een afstand toekijken, denk ik dat het tweede deel best een andere 'tone of voice' kan hebben. Hier staat zus Ally centraal, die met haar achtergrond als zeiler al een actievere houding heeft. Het boek landt vooralsnog niet op mijn Jenga stapel van boeken die het liefst allemaal tegelijk mijn aandacht proberen op te eisen.

Lees hier alle artikelen in de rubriek 'Lees eens wat anders in april'