Lezen is vreselijk: 6 pijnlijke boekblessures
Pretzel-spierpijn
Je begint in een vrij normale houding, zittend op de bank. Al snel zak je wat al te ver omlaag en begint je rug te protesteren. Dan maar even goed rechtop in kleermakerszit. Maar als je na een half uur opstaat om naar de wc te gaan, kukel je meteen op de vloer door een slapende voet. Nou, je gaat het even liggend proberen, terwijl je je boek boven je hoofd houdt. Al gaan je armen daar pijn van doen. Je rolt je op je buik, kussen onder je borst ter ondersteuning. Ah, heerlijk. Tot je kramp krijgt in je nek. Is er dan werkelijk niet één houding waarin je ongestoord je boek kunt lezen? Met een blik op de klok besef je dat het inmiddels etenstijd is en dat het menselijk lichaam er misschien niet op gebouwd is tien uur achter elkaar te lezen.
Naar de eerste hulp of een pleister?
Ze zien je al aankomen bij de eerste hulp. Nee, als we zo zouden beginnen, zouden ze binnen een paar uur propvol zitten met geblesseerde lezers. Dit zul je toch echt thuis moeten afhandelen met een warmtepleister. Misschien wil een toevallige voorbijganger je nek wel even masseren.
Emotioneel trauma
Meeleven met de personages in je boek is allemaal leuk en aardig, maar als je het verhaal uit hebt, ben je ineens alles kwijt. De bodem is onder je vandaan geslagen, omdat je niet alleen die ge-wel-di-ge wereld moet achterlaten, maar ook je beste vrienden. Zelfs je grootste vijand begon je leuk te vinden. In elk geval leuker dan die vervelende buurvrouw die steeds komt klagen dat je te hard aan het schreeuwen en/of huilen bent en ze daar last van heeft. Je hebt een gigantische leeskater en het helpt zelfs niet om aan een ander boek te beginnen. Je wilt degene die je net hebt dichtgeslagen! Wat nu? Heeft je leven nog wel zin? Wat doe je eigenlijk ook alweer als je niet bezig bent met lezen? Iets met een baan, of zo?
Naar de eerste hulp of een pleister?
Helaas, hier bestaat geen handige pleister voor. Bij de eerste hulp zullen ze je vooral aanraden om te stoppen met lezen, wat je natuurlijk in geen geval mag doen. Of nog erger: 'Pak gewoon een nieuw boek.' Ze begrijpen er niks van. Laat beide opties links liggen en overtuig je leesmaatje om ook in het boek te duiken, zodat jullie er samen over kunnen praten. Deel het leed, geef het door!
Op het lijf geschreven
Heb je wel eens een echte lezer ontmoet? Trots tonen ze jou hun leeswonden. Hun neus staat een tikje uit het lood, omdat er net iets te vaak een boek bovenop is gevallen. Net onder de haargrens zie je het littekentje van de rechteronderpunt van hun favoriete limited edition hardcover, die te hoog stond en omlaag stuiterde terwijl zij omhoog keken om te zien of hun grijpende hand het boek al te pakken had. Op hun vingers vind je duizenden papiersneetjes en in hun armen staan diepe groeven, omdat er recent een boek op heeft geleund. Ook lopen ze een beetje moeilijk vanwege afgeknelde zenuwen door hun meest recente leeshouding. En o ja, daar gaan ze al: het afstapje gemist, omdat ze maar bleven doorlezen. Nu liggen ze op de grond met een gebroken enkel. Wat wel heel leuk is, is dat ze bij elke wond kunnen vertellen aan welk boek ze dat te danken hebben.
Naar de eerste hulp of een pleister?
Het hangt van de verwonding af wat je hier moet doen. Een boek op je snufferd laten vallen is niet zo prettig, maar er komt gewoonlijk niet eens bloed aan te pas. Een papiersnee is zeer pijnlijk, maar daar kan best een leuke pleister op. Aan de andere kant, als je compleet bedolven raakt onder een boekenlawine omdat je weer eens een boek te veel op je toch al lichtjes zwaaiende boekenstapel hebt gelegd, is het misschien verstandig om een ambulance te bellen. Oh, hé! Hier is dat boek dat je al jaren kwijt was!
Alleen op de wereld
Dit weekend mee naar een te gek buitenlands festival, geboekt met overnachtingen in een all-inclusive hotel samen met je beste vrienden? Eh, hm. Jij voelt je een beetje 'ziekjes' en gaat niet mee. Je vrienden weten precies wat er aan de hand is: het nieuwste deel in je favoriete reeks verschijnt dit weekend en jij bent van plan jezelf ermee in je kamer op te sluiten tot het uit is. Je vrienden houden van je, maar zelfs zij hebben er inmiddels genoeg van. Gezien die auteur nog zes delen op de planning heeft staan, besluiten ze jou in 2054 pas weer ergens voor uit te gaan nodigen. Het kan zomaar voorkomen dat je opkijkt van je boek en beseft dat je geen vrienden meer over hebt.
Naar de eerste hulp of een pleister?
Als pleister op de wond kun je diep door het stof gaan om je bij je vrienden te verontschuldigen. Hen smeken je terug te nemen. Je zult je leven beteren en voortaan rekening met ze houden. Eén weekend is toch niet te veel gevraagd? Nou ja. Zo lang het maar niet op een verschijningsdag is. Voor je vrienden hebben we wel een tip: onderschep de pre-order bij de voordeur en hou het boek gegijzeld tot de lezer met jullie mee is gegaan om iets leuks te doen. Daarna wel ongeschonden teruggeven, zowel lezer als boek.
Een leesbril voor je 20e verjaardag
Lezen maakt je slimmer, leuker, meer welbespraakt, grappiger, geïnformeerd en mondiger. Het maakt ook je ogen kapot. Om maar zo veel mogelijk te lezen, tuur jij net iets te vaak bij weinig licht naar kleine lettertjes. Voor je twintigste verjaardag vraag jij dan ook een leesbril, want je kunt het allemaal niet zo goed meer zien. Maakten ze dat lettertype altijd al zo klein? En zelfs als je het voor elkaar krijgt de leesbril te vermijden, zijn er heel wat andere ooggerelateerde problemen die je op kunt lopen. Droge ogen, bijvoorbeeld, omdat je zo min mogelijk wilt knipperen voor maximale leestijd. Of zwaar vermoeide ogen, omdat je nog één hoofdstuk door wilt lezen. Echt nog maar een. Of twee. Nou ja. Je bent er nu toch al bijna, het boek kan net zo goed uit.
Naar de eerste hulp of een pleister?
Een pleister op je ogen plakken helpt natuurlijk helemaal niks, dan kun je niet meer lezen. Bij de eerste hulp raden ze het je toch aan, want het kan weleens het enige zijn waarmee je je zicht nog kunt redden. Misschien moet je het maar doen; braille leren is immers behoorlijk moeilijk. Ga op zoek naar een audioboek, ga lekker rustig liggen met een koel handdoekje op je ogen en luisterlees verder.
Onrealistische verwachtingen
Sta je vaak te wachten tot demi-fae of bosdieren jouw afwas komen doen, om vervolgens tot de ontdekking te komen dat niemand een vinger heeft uitgestoken? Kom je in hilarische situaties terecht zoals een stortbui midden in de zomer en sta je vervolgens om je heen te kijken, omdat er geen knap persoon met paraplu naast je opduikt die moppert om je onverstandigheid? Zie je iemand die hulp nodig heeft en fluit je je strijdros naar je toe, maar komt 'ie niet omdat je in het echte leven dus geen paard hebt? Het is overduidelijk: jij hebt last van onrealistische verwachtingen. Het kan gebeuren als je te veel opgaat in je boekenwereld. Het is niets om je voor te schamen, maar in zulke gevallen donder je wel heel pijnlijk met een harde klap terug de werkelijkheid in. Het echte leven is simpelweg niet zo geweldig als in een boek.
Naar de eerste hulp of een pleister?
Je zult in elk geval naar de eerste hulp moeten om die harde klap te verzachten. Daarna raden we vooral een schouder aan om op uit te huilen, misschien wil een ambulancemedewerker of eerstehulparts je wel ter wille zijn. Ze moeten natuurlijk zelf lezers zijn, anders snappen ze je leed niet en kunnen ze je niet de juiste emotionele hulp verlenen.
