Myrthe van der Meer beantwoordt lezersvragen, deel 1

We starten deze week met de vraag van Heather Poppeliers:

Heb je PAAZ en UP geschreven om een stukje herkenning te creëren voor mensen die hetzelfde meemaken of om een bewustzijn te creëren voor onwetende of niet begripvolle buitenstaanders? Of schreef je de boeken met een heel ander doel?
"Vrij naar de uitspraak van filmregisseur Dick Maas: boodschappen doe je in de ziekenhuiswinkel, niet op de paaz. Ik krijg vaak de vraag of ik PAAZ en UP heb geschreven om mijn ervaringen als psychiatrisch patiënt van me af te schrijven. Problemen van je afschrijven in een brief of dagboek is zeer waardevol bij het op orde brengen van je leven, maar een boek is iets anders. Boeken schrijf je namelijk niet voor jezelf of jouw problemen, maar voor de lezer. Bij een boek betekent ‘van je afschrijven’ dan ook vaak dat de schrijver nog niet voldoende afstand had tot zijn onderwerp om er onafhankelijk en met compassie naar te kijken.

Het andere uiterste wordt gevormd door boeken die juist geschreven zijn om de ander ergens van te overtuigen. Boeken die geschreven worden om aan te tonen dat er nog veel te veel/te weinig wordt gestigmatiseerd in de psychiatrie en dat pillen puur vergif/levensreddend zijn. Of ze nou als aansporingen of aanklachten geschreven zijn, ik kan er persoonlijk niet zoveel mee. Ik lees liever een neutraal verhaal en trek dan zelf mijn conclusies. Dat is ook hoe ik PAAZ en UP heb geschreven: ik wilde niemand overtuigen en niets van me afschrijven, maar enkel en alleen opschrijven wat er precies gebeurd was, om te onderzoeken waarom die periodes precies zo bijzonder voelden, en om ze nooit te vergeten."

Over PAAZ :
Als Emma van de ene op de andere dag opgenomen wordt op de paaz, weet ze een ding zeker: hier is een fout gemaakt. Ze heeft namelijk een leuke baan, een geweldige vriend en een goed leven, dus dat ze dood wil kan dan toch geen probleem zijn? Het is het begin van Emma's zoektocht door de absurde wereld van de psychiatrische kliniek met al haar regels, pillen en diagnoses - een zoektocht naar de uitgang, maar boven alles een zoektocht naar zichzelf. Tijdens haar reis langs vreemde pati?nten en nog vreemdere therapeuten, depressieve kerstballen en onverwachte vriendschappen, begint Emma te beseffen dat ze hier niet voor niets zit, en dat zij de enige is die kan bepalen of, maar vooral ook hoe ze ooit de paaz weer verlaat.

'Zoals J.J. Voskuil met zijn romancyclus Het bureau het kantoorleven heeft vastgelegd, zo nauwgezet registreert Van der Meer de praktijk van een psychiatrisch ziekenhuis.' - Wim Brands, VPRO Boeken

Over UP :
Emma is jong, getalenteerd, bevlogen en ze heeft levenslang...
de levenslange diagnose manisch depressief. Als Emma vol goede moed naar het laatste gesprek met haar psychiater gaat, gebeuren er een aantal dingen die ze niet helemaal had voorzien; haar psychiater is verdwenen, de vervanger weet niets van een eindgesprek en voor het einde van de dag is ze opgenomen op de paaz. Alweer.
Terwijl Emma op zoek gaat naar een verklaring, raakt ze langzaam maar zeker verstrikt in de wonderlijke wereld van pillen, psychiaters en patiënten. Hoeveel last mag je als psychiatrisch patiënt je omgeving bezorgen? Waar loopt de grens tussen problemen bespreken en anderen ermee chanteren?

Over Myrthe van der Meer:
Myrthe van der Meer (1983) was redacteur en brak door met de autobiografische bestseller PAAZ, over de tijd die ze doorbracht op een psychiatrische afdeling. PAAZ kreeg lovende recensies, werd genomineerd voor de Dioraphte Jongerenliteratuur Prijs en wordt bewerkt tot een televisieserie. Kalf is haar tweede roman en getuigt van haar originele verteltalent en van haar geheel eigen, maar zeer aanstekelijke gevoel voor humor. In februari 2015 verscheen het vervolg op PAAZ, getiteld UP.