Sébastien Visser: tijd tekort

Zo vrij als een vogel heet zijn eerste werk. Een veertigtal korte verhalen. Tijdbeelden, situatieschetsen, commentaren op actuele gebeurtenissen, kritiek op ingeslepen gewoonten, ergernissen, frustraties. Aanklachten ook. Emotioneel en soms wat afstandelijk. Herkenbaar vooral. Verwoord in spreektaal, gebaseerd op eigen ervaringen en belevenissen. Moeilijke onderwerpen worden niet uit de weg gegaan. Bas Visser is een positivo. Voortdurend bezig met de toekomst. Zijn eerste boek heeft zijn basis echter in het verleden. 'Op de middelbare school schreef ik de schoolkrant al vol. Ik won ooit ook een verhalenwedstrijd van het AD. Destijds leverde ik ook al teksten voor het kinderprogramma Ernst, Bobby en de rest. Ik ben eigenlijk altijd blijven schrijven.'

Vrijheid

Dat het boek Zo vrij als een vogel heet is geen toeval. Bas: 'De gedachte daarachter is dat iedereen in vrijheid moet kunnen kiezen te doen wat hij wil. Ik geef een voorbeeld. In een relatie zijn veel mensen zichzelf niet meer. Ze passen zich zodanig aan dat ze zichzelf kwijtraken. Je huis wordt als het ware een gevangenis. Je sluit jezelf op. Ik vind dat je je eigen ‘ik’ moet blijven. Een aantal verhalen hebben een familieachtergrond. Gaan over opa en oma, vader en moeder, een oom. Het is een vorm van verwerking,' verklaart Bas. Hij raakte in 1997 binnen een paar weken zijn vader, opa en oma kwijt. 'Dat was heel veel tegelijk. Ik denk dat het een soort van verwerking is. Van mijn grootouders had ik toch de idee dat ze het eeuwige leven hadden.' De emotioneel geladen stukken geven ook een inzicht in de tijdgeest van dat moment. Dat komt ook terug in de verhalen waarin Bas het bijvoorbeeld heeft over homo’s in de RK-kerk, waarin hij tekeergaat tegen het fenomeen van ‘stille tochten’, Joran van der Sloot onder handen neemt, een ode brengt aan Jan-Peter Balkenende, zich afzet tegen reclamemakers, klussende mannen en moordende moeders op de hak neemt. Of een helpdesk afserveert, de verafgoding van Harry Mulisch aan de kaak stelt, pesten beschrijft, inhalige bankiers kapittelt, de hype rond verse groente onderuit haalt of de aanslagen van 9/11 in de VS behandelt.

Nadenken

'Ik verbaas me soms gewoon. Ik lees de krant. Volg het nieuws. Dan zijn er zaken waarover ik boos word, gefrustreerd, waar ik geen begrip voor kan opbrengen. Dingen die me raken. En daarover wil ik iets kwijt. Ik wil ook een reactie uitlokken. Discussie is leuk. Waarom maakt niemand zich meer kwaad? Waarom laten we alles zo maar gebeuren? Ik ben maatschappelijk betrokken, jazeker. Maar ik ben geen activist. Veel mensen zijn tegen iets maar ze doen er niets aan. Dat is het tijdsbeeld. We zijn allemaal te individualistisch ingesteld.'

'Schrijven is mijn manier om mensen die het lezen aan te zetten tot nadenken. Of ze er vervolgens iets mee doen is vraag twee. Maar misschien gaan ze anders tegen dingen aankijken. Ik zou graag meer willen doen. Meer naar voren treden. Meer willen betekenen waardoor zaken sneller voor elkaar komen.'

'Ik werk zelf als conducteur bij de NS. Dan zie ik dat mensen zich aan anderen en hun gedrag ergeren. Als ze mij zien vragen ze aan mij om op te treden. Als ik ze dan vraag of ze de betrokkene al hebben aangesproken zeggen ze ‘nee’. Niemand durft meer iets te zeggen. Dat is de tendens. En dat is niet goed.'

Bas schrijft bewust in spreektaal. 'Zo ben ik. Het moet toegankelijk zijn,' zegt de man die ook nog periodiek op de planken staat met het programma Heerlijk Helder Haags, onderdeel van de Toussaint Dinershows. Resteert de vraag waarom hij zich Bas noemt maar als schrijver Sébastien. 'Sébastien is een prachtige naam maar maatschappelijk onhandig. Als je je op school moest voorstellen en je zei die naam kreeg je altijd als reactie ‘huh, hoe heet je?’ Als je dat vier keer achter elkaar hebt meegemaakt ben je er wel klaar mee. Zeg maar Bas.'

Zo vrij als een vogel is te bestellen via de volgende website.