Column /
Thrillerschrijvers bloggen: Uit de comfortzone (42)
Schrijven kan af en toe best eenzaam zijn (oké, soms ook niet, als de personages de hele dag in je hoofd tegen elkaar en jou kakelen), maar over het algemeen gaat het om jou en je computer. En aangezien partners, familie en vrienden ook andere dingen te doen hebben dan naar jou te luisteren, leek het Ingrid Oonincx en Anita Terpstra een goed idee om elkaar als klankbord te gebruiken. Leef mee met de ups en downs in hun schrijverschap en de opofferingen die ze ervoor doen. Maar lees ook over het plezier dat ze hebben in het schrijven en profiteer van de schrijftips die ze tussen neus en lippen door geven. | Een nieuwe blog iedere zaterdag in de oneven weken.
Ingrid: Overal kan een verhaal in zitten.
Tijdens de Maand van het Spannende Boek bloggen Ingrid en Anita speciaal voor www.estamagazine.nl. ‘Uit de comfortzone’ is de vierde blog.
‘Ingrid’, zegt de veranderingsmanager serieus, ‘we gaan je uit je comfortzone halen’, en terwijl ik nu eigenlijk heel goed moet luisteren, stuiteren mijn gedachten onmiddellijk alle kanten op bij het horen van dit prachtig staaltje vakjargon. Ik zie een kooi met daarin angstige, uitgemergelde werknemers en een machtswellustige baas die hen één voor één de teennagels uittrekt. Of een oudere, ervaren werknemer die het getreiter van het nieuwe , jonge interim-baasje niet meer trekt en hem in een aanval van razernij hardhandig uit zijn met pluche beklede ivoren toren trekt. Een kantoorthriller is geboren. Of toch niet? Wie weet. Soms werkt het, soms werkt het niet.
Bizar voorval
Mijn debuut ‘Nickname’ kwam voort uit mijn verbazing over de intimiteiten die vreemden met elkaar delen op internet. ‘Botsing’ ontstond na het lezen van een artikel over een bizar voorval waardoor mijn fantasie onmiddellijk op hol sloeg. Mijn derde thriller ‘Sluipweg’ (januari 2013) grijpt terug op mijn jeugd in een geïsoleerd grensdorp. Laatst zat ik in een speeltuin naar mijn kinderen te kijken en plopte plotseling een idee op voor een vierde thriller. Binnenkort ga ik er eens goed voor zitten om uit te zoeken of ik die begingedachte om kan zetten in een compleet boek met een uitgewerkte verhaallijn en interessante personages.
Trainen
Het lijkt erop dat de ideeën sneller komen aanwaaien naarmate ik langer schrijf. Het is alsof ik er ontvankelijker voor ben geworden. Misschien is het wel een kwestie van trainen. Beseffen dat je iets bruikbaars in handen hebt en er daadwerkelijk iets mee doen. Je moet er oog voor krijgen: alert zijn, luisteren, zien, actualiteiten volgen. Ik moet maar niet te lang nadenken over al die prachtige verhalen die me vroeger zijn gepasseerd zonder dat ik het in de gaten had.
Bloedmooie knul
Overal kan een verhaal in zitten. Kijk om je heen, observeer. Een afgeluisterd gesprek in de trein, die bos rozen onder een boom, die oudere vrouw met die bloedmooie jonge knul of dat kind met die veel te wijze blik. En dus ook in zo’n opmerking van een veranderingsmanager. Misschien komt er ooit nog een kantoorthriller, maar voorlopig houd ik het bij een nieuwe baan. Daardoor stap ik even uit mijn comfortzone. De veranderingsmanager kan tevreden zijn. Maar ik ook, want ik weet zeker dat deze nieuwe stap me heel veel ideeën gaat opleveren.
Goed uitgewerkte en geloofwaardige personages zijn erg belangrijk in een verhaal. Hoe construeer jij je personages Anita?
