'Voldaan' stemt Thriller Leesclub voldoende vreugdevol

'Balen of genieten?' Dit slotzinnetje in de flaptekst van Voldaan  is tevens de eerste vraag die de deelnemers aan de Thriller Leesclub zich stelden nog voordat ze aan het boek begonnen. Want hoe zou dit 'uitstapje' van Vlaming Jos Pierreux naar een ander genre in de smaak gaan vallen? Hij mag dan wel zijn status als thrillerauteur hebben waargemaakt, met het leven schenken aan romans heeft hij aanmerkelijk minder affiniteit. De drievoudig genomineerde voor de (Knack) Hercule Poirotprijs schreef maar één keer eerder een roman: Tattoo (1989). Toch is Voldaan  weliswaar niet bloedstollend maar wel spannend, meent Pierreux zelf.

"En, Nederlandse vrienden, STOP met dat gezeur over het Vlaams. Zullen wij niet mekkeren over jullie Nederlands. Sodemieter nou toch een lekker eind op met jullie gezeik! Afgesproken?"
Pierreux’ dringende verzoek naar aanleiding van dit leesclubverslag zullen we niet veronachtzamen. Hoewel niet meer dan één van de vijftien lezers valt over het naar Vlaams riekend taalgebruik, gaan we deze keer met een grote boog om de taalstrijd der Lage Landen heen. Wat vinden de lezers bijvoorbeeld van de ongebruikelijke omslag?
"In de zwarte cover zitten allemaal streepjes, hobbeltjes, en er is kleurverschil met donker en licht zwart. Als je met je hand erover wrijft, word je voor de gek gehouden, je verwacht echte hobbeltjes enzo, maar je voelt alleen maar een platte kaft," weet Sanne nauwkeurig te omschrijven. De nodige deelnemers zijn lyrisch over deze ronduit originele cover, onder wie EliJos: "Ik vind de cover zo mooi, dat zwart met goud. Toen ik de afgeronde hoeken zag en vervolgens de kleur van de letters vond ik 'm helemaal geweldig!"
Alexandra Winters stelt zich wat neutraler op en komt nog kort terug op de uitvoering: "Een boekje met een glanzend zwarte kaft, met een soort schubbenpatroon. In gouden letters de naam van de schrijver, iets groter de titel en het logo en dat het een roman is." Waarop ze zichzelf meteen de vraag stelt: "Roman? In de Thriller Leesclub?"

Een terechte vraag, want hoe zit dit nu precies? De flaptekst begint heel intrigerend met "WAT ALS U NERGENS MEER VOOR HOEFDE TE BETALEN?". Daarna lezen we: "Het begint op café, waar voor Bella Klaas de consumpties gratis blijken… Waarna zijn premie door de verzekeringsmaatschappij terug wordt gestort… Hij reist en eet kosteloos. En als hij contant betaalt, vindt hij het geld later terug in zijn zakken. Hij is de man wiens schulden vereffend waren. Balen of genieten?"
De reactie van Vivianne op deze flaptekst is er een die aanzet tot nadenken. Ze geeft aan stiknieuwsgierig te zijn naar het waarom hij nergens meer voor hoeft te betalen, hoe hij z’n schuld vereffend heeft, want daar moet toch wel iets achter zitten. Ook is ze benieuwd of de spanning daaromheen wordt opgebouwd en of we daar pas op het eind achter komen, of dat het vrij snel duidelijk wordt en de spanning uit een totaal andere hoek gaat komen. "Is het wel een thriller? Op de kaft staat roman," besluit ze.

Het genre-vraagstuk keert ook terug in een van de lezersvragen die Pierreux wordt gesteld. "Ach, dat gedoe met die genres... Een schrijver moet een goed boek afleveren en de lezer mag zich niet beperken tot één stijl," antwoordt hij daarop zonder enige wijfeling. "Weet je waarmee je het kunt vergelijken? Met muziek. Hardrock. Er zijn groepen waarvan je heel zeker weet dat ze hardrock spelen - Metallica en Alice Cooper, bijvoorbeeld. Maar sommige van hun songs (en vaak zijn dat hun beste) lijken gewone rocknummers."

De cijfers die de vijftien deelnemers hebben gegeven, zijn in vrijwel alle gevallen bescheiden voldoendes, variërend van een 6,2 tot een 7,8. Daar staat echter maar één onvoldoende (4,8) tegenover, gegeven door Nakita Veltman. Dat heeft hoofdzakelijk te maken met het volgens haar onduidelijke en veel te korte einde. Ze doet bovendien een mooie suggestie: "Als ik een andere boektitel mocht geven zou het 'Vrije wereld' zijn. Aangezien je niks hoeft te betalen."

Een 6,7. Met dit uiteindelijke rapportcijfer zal ‘Voldaan’ het moeten doen, leert een eenvoudige berekening waarin alle scores van de vijftien lezers zijn meegenomen. Pierreux op zijn beurt zet hier zijn vraagtekens bij: "Aan sommige commentaren te lezen wordt subtiliteit niet gesmaakt. Anderen hebben er dan weer wel van genoten. De schrijver troost zich met de gedachte dat hij nooit goed kan doen voor iedereen."

Misschien een schrale troost, maar met Claudia Verleg heeft Pierreux er wel weer een fan bij. "Ik vind zijn schrijfstijl erg leuk, en ga zeker kijken naar zijn vorige boeken! Ik heb Voldaan  met heel veel plezier gelezen!"