Witte sneakers in een boutique boekwinkel

We zitten aan de gracht en onze benen bungelen boven het water. Het is een klein geluksmomentje, zo in de zon. Terwijl ik druk zwaai naar de voorbijkomende rondvaartboten probeer ik mijn witte moonboot sneakers niet vies te maken. Iedereen met witte schoenen weet hoe moeilijk dat is. Maar koppig als ik ben moet en zal ik witte sneakers dragen vandaag. Ik heb alleen niemand verteld dat ze geen uur tevoren nog in de etalage stonden. En dat ik nu al pijn heb aan mijn voeten omdat ze toch wel heel anders zitten dan mijn makkelijke instappers.

Iris Compiet begroet eerst mij als we het oude pand van Scheltema binnengaan. 'David eerst!' roept ze. Thomas grinnikt achter mij en duwt me trots naar voren zodat ik in de armen van Iris val. Twee Luitinghauteurs? Oeps, daar dender ik even dwars doorheen. Terwijl de ruimte volstroomt met menig bekend Nederlands schrijver fluistert Thomas mij in wie nou wie is. Op zo'n moment voel ik me ineens helemaal vreemd in deze wereld. Ik lees zo nu en dan echt wel een goed boek, maar dan ga ik zo op in het verhaal dat ik alles er omheen vergeet. Daarin ben ik echt een dromer. Wanneer de schrijver dan ineens letterlijk voor mijn neus staat weet ik eigenlijk niet wat ik moet zeggen.

Ken je die film waar die avonturier gehaast langs een gapende afgrond loopt terwijl er een grote stenen rotsblok achter hem aan dendert? Tegelijkertijd komt er overal rook vandaan. Zo voel ik me als we over de rode loper gaan, en ik probeer verwoed om niet in de afgrond te vallen. Oke, ik overdrijf misschien een tikje, maar bedenk je eens. Ik ben die avonturier, het rotsblok is een circusartiest die vlak achter me balanceert op een enorme bal, de rook komt van de motor die de schrijversstoet voor ons afsluit en de rode loper is de richel langs de afgrond. Zo zit het in mijn hoofd. Want ook al ben ik er makkelijker in geworden, ik verstijf nog steeds als een fotograaf uit het niets opduikt en een foto van me maakt. En fotografen zijn er hier legio. Terwijl ik heel nonchalant met de vriendin van Iris over de loper probeer te lopen krijgen we ineens de slappe lach. Het is een uitlaatklep. Weer zo'n heerlijk voorbeeld van georganiseerde chaos. Zo'n schrijversstoet; lekker rustig, denk je dan. Mislukt.

Thomas ontvangt mij bij het nieuwe pand aan het Rokin. Hij wil het laatste stukje over de loper met mij lopen. Terwijl we poseren voor de camera's en een praatje maken met mensen langs de kant, komen we langs de boekenkast waar alle deelnemende schrijvers hun eigen stapeltje boeken - met een blauwe strik eromheen - in hebben gezet. Dat is mooi, denk ik; de schrijvers worden hier door Scheltema echt in het zonnetje gezet.

De nieuwe winkel staat vol met mensen: schrijvers, redacteuren, pers, lezers en andere geïnteresseerden. De champagne komt van links en de hapjes komen van rechts. De sfeer is goed. Zodra ik kan, koppel ik mijzelf los van het sociale gebeuren en verberg me op de bovenste verdieping met een fotoboek. Zo kan ik onopgemerkt de menigte bekijken en de winkel observeren. Het is een verrijking voor het Boekenvak, deze winkel aan het Rokin. Het design van de winkel is chique en rustig, en zo opgezet dat ik zelfs in deze megadrukte ongestoord kan rondlopen. Dat is een fijn gevoel. De roltrappen in het midden scheppen het gevoel van een warenhuis. De hele uitstraling doet mij een beetje denken aan de grote Parijse warenhuizen als Printemps of Lafayatte. Heel fris, en erg bevorderlijk voor een jong en nieuw publiek. Een paar weken geleden is bekendgemaakt dat het Parijse warenhuis Hausmann zich hier gaat vestigen, pal naast het nieuwe pand van Scheltema. Die zullen elkaar nog verder versterken in hun eenheid.

Als we later weer op de kade zitten valt de avond langzaam over de Amsterdamse grachten. De dag komt teneinde en we kijken online op mijn iPhone wat foto's terug van het evenement. Om ons heen springen de lichtjes van de hoofdstad aan. 's Avonds kan alles er zo anders uitzien. Het beeld zo aan het water is gemoedelijk en lijkt zelf wel uit een boek te komen. Een boek dat nog lang niet klaar is; waar je nog jaren over kunt fantaseren en dat stap voor stap vormt krijgt. Het is een perfecte afsluiting van een hectische maar mooie dag.


Hebban Fantasy redactie: Heb jij al een kijkje genomen bij Scheltema aan het Rokin 9? Check voor ons de fantasy-en sciencefictionrubrieken!