"Hier ligt luie Hein. Hij heeft overal gelegen, Maar nu ligt hij pas fijn." Zo'n veertig jaar geleden schreef ik bovenstaand grafschrift voor een (tamelijk lugubere) opdracht van mijn Nederlands docent op de middelbare school. Het was voor mij de aftrap voor een levenslange fascinatie met tekst. Sinds die tijd heb ik enorm veel geschreven: poëzie, songteksten, verhalen, columns en heel veel eerste hoofdstukken van boeken die nooit afkwamen. Het probleem was dat een nieuw idee altijd interessanter was, dan het geen waar ik mee bezig was. Totdat 15 jaar geleden zo'n goed (vind ik) en groot idee zich aandrong dat ik alle tijd die ik mezelf gunde om te schijven daar aan besteedde. Tot zo'n vier jaar geleden. Toen drong zich weer een nieuw idee aan. Een idee dat ook goed was (misschien wel beter), maar niet zo groot. Ik besloot het grote idee in de ijskast te zetten en me hier op te gaan richten. Maar goed, zelfs een klein idee kost veel tijd als je het goed wil doen. Zeker als je ook nog een fulltime baan hebt, en een gezin en een aantal keer verhuist én opa wordt. Daar kwam ook nog eens een Corona pandemie tussendoor. Daarnaast vind ik ook andere dingen dan schrijven leuk om te doen. Boeken lezen, bijvoorbeeld, of naar de film gaan. Reizen is ook tof. En dan zijn daar ook nog Netflix, Prime, en alle streamers, met content om je vingers bij af te likken.