Blogpost:
Jan Haas
2018 diagnose: leeshonger
Maar goed, dat is allemaal toekomstmuziek. Ik wilde juist terugkijken op leesjaar 2018.Ik las tot nu toe 60 boeken. Ik waardeerde met een gemiddelde van 4,16 uit 5. Tja, ik ben nu eenmaal snel enthousiast als het om boeken gaat.
Ook stoeide ik dit jaar met het opstellen van een persoonlijke top-25 met de bijna onmogelijke opdracht om het beste boek dat je ooit gelezen hebt te kiezen. Voorlopig staat daar De toverberg van Thomas Mann.
De maand oktober was een mooie maand. Van twee favoriete schrijvers kwam een nieuw boek uit. Jan Brokken met De rechtvaardigen en Frank Westerman met Wij, de mens. Allebei non-fictie boeken, fantastisch mooi geschreven, waardoor het leest als een roman. De titels zijn samen goed voor 10 sterren.
Ik las nog twee hele goede non-fictie boeken in 2018:
Een Odyssee van Mendelsohn – Hij is hoogleraar klassieke talen en heeft zijn vader onder zijn gehoor bij de colleges over de Odyssee.
Een wereldgeschiedenis van Nederland – Het boek bestaat uit artikelen over onderwerpen uit de Nederlandse geschiedenis waar vooral de invloed van buiten Nederland op Nederland en omgekeerd: de invloed van Nederland op de rest van de wereld wordt behandeld.
Het beste boek dat ik in 2018 las is: Het eiland van het tweede gezicht van Albert Vigoleis Thelen.Autobiografisch epos dat zich op Mallorca afspeelt in de jaren dertig. De aandoeningen van deze man zullen zeker in het DSM-5 voorkomen (op z’n minst ADHD), maar wat een humor en ook scherpte. Gelukkig is er net, ook dit jaar, nog een titel van hem vertaald in het Nederlands: De zwarte heer Bazetub. Ik verheug me er nu al op.
Nog meer boeken uit 2018 waar ik door van mijn sokken geblazen werd waren:
Vonnegut – Slachthuis vijf
Agnon – Een simpel verhaal
Mysliwski - De horizon
Ook maakte ik in 2018 kennis met André Gide, wat een schrijver. En een aparte plaats neemt Toni Morrison in met Beminde. Ik las het gelukkig met het klassieker genootschap. Geen makkelijk boek, maar wat indrukwekkend en sterk geschreven.
Tot slot nog één titel die ik werkelijk iedereen kan aanraden. Niet dik, simpel geschreven, maar wat knap, wat uitzonderlijk. Hoe kan een schrijver met zo weinig zoveel gevoel overbrengen. Ik heb het over: Onze zielen bij nacht van Kent Haruf.
Jammer dat ik al die boeken al weer uit heb, maar niet getreurd er liggen nog eindeloos veel goede boeken te wachten. De leeshonger is nog steeds niet gestild.
