Auteur
Blogpost:
Rosemarijn Milo
Bijpraten over ‘Een vervlogen droom’ - er is een e-versie van verschenen!
Ik woon in Frankrijk en aan een aantal reacties van vrienden en bekenden heb ik gemerkt, dat er hier ook belangstelling voor bestaat. Ik heb daarom het boek inmiddels in het Frans vertaald, wat ik een bijzonder leuke klus heb gevonden. Vertalen is me met de paplepel ingegoten. Mijn vader was niet alleen musicus maar ook vertaler van een aantal opera-libretto’s en een paar romans. Een van mijn broers is een aantal jaren tolk/vertaler geweest en zelfs twee van mijn overgrootouders waren enthousiaste amateurvertalers uit meerdere talen.
Op advies van mijn Franse echtgenoot heb ik de voornamen van de in het boek voorkomende personages in het Frans vertaald of er een equivalent voor gevonden. Mijn grootmoeder Guusje is Augustine geworden en mijn opa Karel Charles. De correspondentievriendin Agaath natuurlijk Agathe en mijn oudtante Lena, Maria-Magdalena, gaat in de Franse versie als Madie door het leven, een hier gebruikelijke afkorting voor Madeleine. Na deze ingreep, waar ik zelf dus niet aan gedacht had, is het boek veel vloeiender en leesbaarder geworden. In een Franse tekst, hoe mooi ook, ziet de voornaam Guusje er ineens heel stijf en straf uit, hoewel het personage zelf dat in het geheel niet was. Voor Geessien heb ik Gertrude gevonden. Dat loopt ook beter.
Als ik klaar ben met het doornemen van de hele Franse vertaling met mijn man, wat ook nog een heleboel werk is en tijd kost, zal ik de moed proberen op te brengen het boek hier in Frankrijk bij een uitgever aan de man te brengen. Duim maar voor me!
Vervolgens is er een e-versie van mijn boek op de markt is gekomen; net uit! Kijk maar op de bekende website. Daarvoor heeft mijn man getekend. Hij vond het een bijzondere eer en een uitdaging het werk van omzetting van het papieren boek naar een e-boek voor zijn rekening te nemen. Het was de eerste keer dat hij zoiets deed en hij heeft er veel tijd en energie in gestoken om er iets bijzonder moois van te maken. Hij zegt er ook veel van te hebben geleerd en zou het graag nog een keer willen doen, als de gelegenheid zich voordoet.
Met al deze activiteiten moest de uitgave van de ‘Berichten vanuit de Praillon’, de nieuwe serie schetsen van Frankrijk door mijn bril bezien, waarvan ik een paar voorproefjes heb gegeven, nog even op zich laten wachten. Er is nòg een reden, waarom ze nog in de wachtkamer moeten blijven: ik ben alweer een tijdje bezig met een nieuw boek, opnieuw (een soort) biografie in (een soort) romanvorm. Net als bij ‘Een vervlogen droom’ is het genre niet precies te definiëren. Meer zeg ik er natuurlijk nog niet over. Oplettende lezertjes komen er te zijner tijd meer over aan de weet.
