Blogpost: Liesbeth Jochemsen

De ballade van Sneeuwwitje

27-07-2020 door Liesbeth Jochemsen

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Toen ik de schrijfwedstrijd En ze leefden nog lang en… van Schrijverspunt en Keytree Uitgeverij zag, dacht ik meteen: hier wil ik aan meedoen!
Er zijn echter twee dingen die me een beetje tegenhouden. Het eerste is dat behalve de beste drie, alle auteurs die in de gelijknamige verhalenbundel gepubliceerd zullen worden, zelf het boek moeten aanschaffen. Het tweede dat me tegenhoudt, is dat het sprookje dat je moet schrijven, een goede afloop moet hebben. Ik houd daar niet zo van. Het is zo’n cliché en bovendien erg voorspelbaar. Hoewel iemands verhalen ook weer voorspelbaar worden als ze altíjd slecht aflopen.
In ieder geval besloot ik om voor deze wedstrijd Sneeuwwitje als inspiratie te nemen, maar dan vanuit het perspectief van de Toverspiegel. Zoals ik het nu in mijn hoofd heb, is het niet geschikt voor deelname aan bovengenoemde wedstrijd, maar wie weet verandert dat nog.
Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om het hele verhaal op rijm te doen (iets dat ik al eens deed met een inzending voor Nachtwakers) en enthousiast ging ik aan de slag:

Er was eens, zo moet je horen,
een meisje dat ieder kon bekoren.
Ze was mooi van huid en mooi van hart,
ogen als reeën en haren zo zwart.
Een mond rood als scharlaken,
een stem om in vervoering te raken.
Haar aanwezigheid bracht warmte in mijn leven
dit duurde helaas een week of zeven.

(Refrein)
O, wat een verdriet om het meisje schoon,
zij was mijn lied, mijn hart, mijn kroon.

Op een mooie lentemorgen,
ik kwam het wild bezorgen,
toen liep ik haar tegen.
Zij werd mijn zegen.
Ik jaagde op dieren, groot en klein,
nu zocht ik lelies, rozen en jasmijn.
Zij hield van bloemen het allermeest
als ze zong, klonk in mijn hart een feest.

Na 17(!) van zulke coupletten was ik pas bij het gedeelte dat de jager Sneeuwwitje moest doden. Op deze manier ging het veel te lang worden. Daarom gooi ik het nu over een andere boeg. Het gaat nog steeds over Sneeuwwitje en wordt nog steeds vertelt vanuit de Toverspiegel, maar nu gebruik ik de tweede persoon als vertelvorm. Het hele verhaal wordt dus vertelt in de je-vorm. Ik heb dit nooit eerder gedaan en ben benieuwd hoe het zal worden. Het resultaat zal uiteindelijk in mijn nieuwe sprookjes verhalenbundel gepubliceerd worden.

Lees verder op mijn site