Auteur
Blogpost:
Kim Heijdenrijk
De desillusie van een debutant
Toen ik aan mijn debuut 'Op zoek naar George' werkte, aten mijn man en kinderen vaak alleen. Ik zat dan beneden in mijn werkkamer te schrijven. Ik had een half jaar de tijd om het manuscript te schrijven. Achteraf gezien was het gekkenwerk.
Na ruim anderhalf jaar onderzoek voor 'George', zoals ik het boek liefkozend noem, trof ik ineens een uitgever. Die mij hebben wilde. Ik had verwacht menig brief te moeten schrijven en een gelijk aantal afwijzingsbrieven van uitgeverijen te ontvangen. Want zo gaat dat. In mijn geval ging het anders.
Mijn beste vriendin werkte als theatertechnicus voor de voorstelling van Bram Bakker. De psychiater. Bakker heeft de uitgeverijen Lucht en Water en was geïnteresseerd in het verhaal naar aanleiding van die kaart die ik vond op Marktplaats. Na een afspraak was het in kannen en kruiken; zijn uitgeverij Water zou mijn boek gaan uitgeven.
Ik was de Koning te rijk, want alle energie die ik had moeten stoppen in het zoeken naar een uitgever kon ik nu wijden aan mijn boek. Het boek dat geschreven móest worden, naar mijn idee. Nadat ik kort na mijn verhuizing naar een nieuwe buurt in Den Haag ontdekte dat er een weeshuis stond aan het einde van mijn straat, ging het los.
Ik vond een ansichtkaart verzonden vanuit het weeshuis en ik wilde weten wat er van het kind geworden was dat het stuurde. “Weet u waar moeder is?”, stond er in een bibberend handschrift op de kaart die honderd jaar eerder door de 13-jarige George werd verstuurd. En zo ontdekte ik van alles over mijn woonplaats. En over Nederland. Ik ontdekte dat mijn omgeving niet wist van de (Haagse) sloppenwijken van weleer. De afschuwelijke epidemieën. En alles dat daarna kwam.
Terwijl ik probeerde te achterhalen of deze George Krul – die vanuit het weeshuis bij mij om de hoek die kaart verstuurde – ooit gelukkig was geweest, stuitte ik op de historie van Nederland. De ongeschreven geschiedenis, de beroemde gebeurtenissen, de familieverhalen. Alles dat de historie van Nederland maakt.
Ik besloot de biografie van George te schrijven en aan de hand van zijn leven de historie van Nederland in de twintigste eeuw te beschrijven. Historie. Geen jaartallen, maar ervaringen. George werd geboren in 1903 en stierf in 1980. Hij groeide op bij zijn grootouders in een 'slopje', zoals velen met hem die in een grote stad leefden aan het begin van de twintigste eeuw.
George zou exemplarisch worden voor de gewone man. Zijn biografie zou het verhaal van Nederland vertellen. Het verhaal van de gewone mensen die ons land maakten tot wat het nu is. Een biografisch tijdsbeeld, zoals ik het noem.
De uitgever was razend enthousiast. Mijn redacteur ook. Evenals mijn omgeving. Gesterkt door hun vertrouwen begon ik aan mijn onwerkelijke klus. Een boek schrijven in zes maanden tijd. En dat is gelukt. Al ben ik in die periode bijna tien kilo afgevallen, viel mijn haar uit en vielen de gaten in mijn tanden bij gebrek aan tijd om te poetsen. Als ik ergens voor gá, dan vergeet ik alles om mij heen. Je zou het niet zeggen, maar het is wellicht de mooiste tijd van mijn leven.
Lees hier verder hoe het mooiste dat mij overkwam óók het meest pijnlijke werd.
Lees verder op mijn site
