Blogpost: Yves Delepeleire

De kunst van de fictieve cartografie

26-06-2015 door Yves Delepeleire

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

De jongste tijd ben ik nogal geïntrigeerd door de kunst van fictieve cartografie. Wanneer ik fantasyboeken lees, zoals momenteel Het Lied van IJs en Vuur van George R. R. Martin (boek 3, deel 2), dan kan ik uren zitten staren naar de wereldkaart van Westeros die vooraan in het boek zit, mijmeren over de geschiedenis die achter vreemde plaatsnamen verborgen zit en over continenten die voorbij de oceaan liggen, daar waar de kaart in het boek stopt.

Een fantasyboek - en dan heb ik het over epische fantasy - kan voor mij niet zonder een wereldkaart. Het geeft je houvast, iets waar je altijd naar kan teruggrijpen wanneer je in die vreemde wereld verloren dreigt te lopen. Dat hebben de makers van Game of Thrones met de begingeneriek goed begrepen.

Een goede wereldkaart maken voor een fantasyboek is een kunst. En dan heb ik het niet alleen over de originele invulling die auteurs aan hun wereld moeten geven - ik pas voor de zoveelste doorslag van de wereld van Lord of the Rings - maar over het vakmanschap van het tekenen zelf.

Via de website www.cartographersguild.com kwam ik onlangs bij de site van Maxime Plasse, een jonge Fransman die zich bekwaamd heeft in cartografie voor fantasyromans, games en allerhande. Hij kreeg onlangs een award voor de kaart Telduria. Check zeker eens zijn portfolio op www.maxsmaps.com!

Kennen jullie nog uitstekende cartografen/illustratoren? En welke werelden spreken jou aan? Ulldart van Markus Heitz, Midkemia van Raymond Feist, Osten Ard van Tad Williams of toch maar Midden-Aarde van Tolkien?

Lees verder op mijn site