Uuuuuuren lezen, maakt niet uit waar, maakt niet uit hoe... dat was ooit. Inmiddels stel ik eisen aan het hoe. Moet ik eisen stellen aan het hoe en kom ik erachter dat alleen die Hartman tuinstoel, die ik geërfd heb van mijn ouders, geschikt is om uren achtereen in te lezen zónder dat ik rug-, arm-, been- en/of nekpijn krijg. De Grote, Dikke, Driemeterlange, overheerlijk liggende Bank is heerlijk om in slaap te vallen boven mijn boek, maar niet om zittend in te lezen. De draaistoel waarin ooit mijn vader urenlang naar muziek kon luisteren, is voor mij niet geschikt om urenlang in te lezen vanwege achtereenvolgens: armleuning tikkie te laag, stoel tikkie te breed en zitting tikkie te dicht bij de vloer. Wat een drama, want ik ben in zo'n fijn boek bezig:
Het interessegebied van Martin Amis en ik houd het niet langer dan een half uur uit! Het ging van het weekend prima, in de tuin, in de tuinstoel, maar daar is het nu niet zo fijn: het regent. De tuinstoel binnen neerzetten kan, maar .... nou ja, groen is niet mijn kleur. Gisteravond ben ik daaom maar in de computer geklommen in plaats van in mijn boek, en gaan speuren. Met een lijstje in mijn telefoon, ben ik vanmiddag een tikkie eerder van het werk vertrokken en live een paar stoelen gaan passen. Ik begon en eindigde in de lekkerste leesstoel ter wereld:
Vrijdag wordt mijn leesvriend afgeleverd.... dit weekend is het boek van Amis uit. En,
De man zonder eigenschappen en
De graaf van Montechristo ook. Wedden?
