Auteur
Blogpost:
Esther
De Recensente: Kaf tussen koren.
Maar, bij mij staat eerlijkheid hoog in het vaandel.
Ik probeer dat natuurlijk op opbouwende en respectvolle wijze te doen, maar toch ontdek ik dat niet iedereen blij is met een eerlijke recensie.
Soms proberen mensen mij te overtuigen dat ik mijn recensie moet herschrijven en dat ik vreemd ben, maar ik begin daar niet aan.
Wil je mijn mening horen voor het Nederlandse publiek dan krijg je mijn eerlijke mening.
Ik ben van mening dat printing on demand schrijven iedereen de kans bied om schrijver te worden maar meteen ook als nadeel heeft dat er veel kaf onder het koren komt.
En dat betekent goed kijken alvorens een boek te kopen.
Maar wat bepaald nu eigenlijk of een boek wel of niet goed is?
Is dat, het feitelijke gegeven hoe vaak het boek verkocht wordt, of is dat de reactie van de lezer?
Ik denk zelf dat het de kunst is om te schrijven door de ogen van een lezer, en zo te schrijven dat het toch net weer anders is
dan de lezer verwacht.
Maar, dat is natuurlijk persoonlijk.
Hoe dan ook, deze week kwam het boek van Han Peeters binnen en die heb ik met enige weerstand aanvaard.
Weerstand omdat sex helemaal niet mijn interesse heeft.
Ik ben een vrijgezelle, alleenstaande moeder van 4 kinderen, werkzaam bij omroep NOOS, de lokale omroep van Hardenberg
en ik schrijf en presenteer mijn eigen radioprogramma.
Daarnaast schrijf ik zelf nog dus ik heb het heerlijk druk.
Toch heb ik de klus aanvaard en ben begonnen te lezen.
Het overige werk van Han vond ik boven gemiddeld maar gezien het feit dat hierin veel expliciete sex fragmenten beschreven worden
had ik zo mijn twijfels.
Een keer begonnen raakte ik onder de indruk.
Han is dan ook een van de schrijvers die ik onder het koren reken.
Maar, er zijn er natuurlijk wel meer.
Toch is het goed wanneer je schrijft en je vraagt iemand te recenseren om daarbij rekening te houden met het recht op eigen mening.
De recensent kijkt niet naar het aantal uren die een schrijver in een boek steekt noch naar de slapeloze nachten die hij
ervoor houd.
Ze kijkt niet naar de liters koffie of de pakjes sigaretten.
Nee, een recesente kijkt naar je verhaal:
Is het gemakkelijk leesbaar?
Klopt de verhaallijn?
Is de zinsopbouw juist?
En ga zo maar door.
Ik raad dan ook iedere recesente aan om opbouwende feedback te geven met als oogpunt de groei van de schrijver
en ik raad elke schrijver aan, gebruik de feedback van een recesente voor je groei als schrijfster/schrijver.
Gebruik het in je voordeel.
En voel je niet aangevallen, want dan is het verloren tijd.
Bovendien, als je last van je ego hebt, kun je er beter niet aan beginnen, want evenals het leven een leerschool is,
is het schrijven dat ook.
Goed koren maakt nog geen bruin brood.
Dat is een proces.
En als je bereid bent samen te leren kun je er heel veel voordeel uit halen,
zo denk ik erover, dat is mijn meestal bescheiden, mening,
Hartelijke groet,
Esther Scholten
