Dan breekt het moment aan dat mijn manuscript
Retour Spitsbergen terug is uit de redactie. Een moment om zeer nederig te worden. Ik had toch best een aardig stukje geschreven? Nou, dan heb ik nieuws voor mezelf. En heb ik het nog niet eens over de taalcorrecties, wat betreft zinsbouw en zo. Nee, wat mij toch wel de nodige uurtjes denkwerk heeft gekost zijn die andere dingen. Dingen als: ‘dat moet je iets meer doseren door het verhaal’ of ‘denk om je tijdlijn’. Dat betekent puzzelen, puzzelen en nog eens puzzelen, want waar schrijf je wat? Zo moesten er bijvoorbeeld twee complete hoofdstukken van plek wisselen. En dan maar oppassen dat je per ongeluk geen tekst weggooit. Want waar heb ik die back-up gelaten?
Een manuscript terug uit de redactie dat betekent schrijven en herschrijven. Daarbij is het de kunst om niet nog eens allerlei nieuwe tik- en stijlfouten te genereren. Slapeloze nachten heb ik er nog net niet van gehad, maar mijn redacteur heeft me flink aan het werk gezet. Het resultaat mag er dan ook zijn. Ik ben er trots op. Dankjewel, Eveline!
