Auteur
Blogpost:
Els Boot
Een nieuw verhaal!
Vandaag ben ik begonnen met een nieuw verhaal. Even dacht ik dat er niks meer in mijn hoofd zat maar nee hoor ... en dat is een prettig gevoel. Hoe gaat het nu eigenlijk in z'n werk, een nieuw verhaal schrijven? Waarschijnlijk is dat bij iedereen anders. Bij mij gaat het alsvolgt. Eerst is er een idee. Als het idee goed is onstaat er in mijn hoofd een soort van uitwerking over inhoud en stijl. Dit keer koos ik al vrij snel voor de eerste persoon. De hoofdpersoon vertelt. Het verhaal zit in mijn hoofd maar nog niet de chronologie. Daar word ik dan weer een beetje zenuwachtig van. Vervolgens lig ik uren wakker in bed omdat ik enthousiast ben over mijn idee. Dat is goed omdat er zich steeds meer van het verhaal dat ik wil schrijven, openbaart. Tijdens het wandelen met de hond komen er details in mijn hoofd. Dat is het moment om wat research te gaan doen. Dingen in een boek moeten wel kloppen tenzij je fantasy schrijft. Met het eerste onderzoek ben ik na twee dagen klaar. Ik maak een tijdlijn. Ik bedenk wie er in mijn meelees groepje moeten komen. Die ga ik benaderen als ik halverwege ben met schrijven. Ik stel vast dat ik nog een aantal gesprekken moet gaan voeren met heel specifieke personen. Ik hoop dat die ook willen meelezen. Zo! Ik kan beginnen. Uit ervaring weet ik dat ik na 6 pagina's al een beetje vast kom te zitten. Dat komt omdat ik het verhaal in grote lijnen heb bedacht maar de details niet heb uitgewerkt. Eigenlijk begint dan pas het echte schrijven. Juist de keuze van onderwerpen die ik verder uitdiep, ondersteunen wat ik wil gaan vertellen. Ik weet dat die details ook vanzelf ontstaan. Dus als ik even vastzit omdat een aantal pagina's over een detail moeten gaan dat ik nog niet ken, dan schrijf ik gewoon door. De invulling komt vanzelf. Elke dag lees ik terug wat ik geschreven heb. En dan vindt dus ook de uitbreiding, verbreding van het verhaal plaats. Ik denk dat het zo werkt bij mij. Ik moet de mensen in mijn verhaal zelf nog leren kennen. Dat klinkt behoorlijk schitzofreen maar toch is het zo. Schrijven is dan ook een avontuur. Ik, samen met mijn verhaal en al die personages die er iets anders van proberen te maken. Soms terecht, soms niet. De eerste zin staat meteen als een huis (vind ik) en de slotscene heb ik ook altijd precies in mijn hoofd (en dus al geschreven). Dan rest nog slechts één probleem: schrijven. Elke dag gaan zitten en doorwerken doorwerken en doorwerken. Ook als het niet goed gaat. Ik heb mij vast voorgenomen dit keer streng voor mezelf te zijn. Dit is mijn eerste zin: Ik denk dat ik het doffe, ploppende geluid van vallende regendruppels op zachte bosgrond, dáár in de Achterhoek, voor het eerst hoorde.
Lees verder op mijn site
