Blogpost:
Juliette van Nes
Een vreemde ervaring
Als enige met een mondkapje in de metro. Ook op de weg ernaar toe passeerden mij tallozen zonder zo'n ding. Vanaf een terras dat open was, hoe uitzonderlijk, had ik veel bekijks. Aangekomen in de stad bleek ik de enige met een gezichtsmasker en opnieuw werd ik bekeken. Ik voelde me als een vreemd insect als iemand die net onder een grote steen vandaan was gekomen of nog erger als een lagereschoolleerling voordat die gepest wordt. Ik had kennelijk een paar maanden in een slechte film geleefd en was onopgemerkt teruggekomen in het werkelijke leven. Ik haalde diep adem en mikte mijn mondkapje in een vuilcontainer.Bij mijn afspraak bleek het virus weer te hebben toegeslagen in de vorm van desinfecterende gel, een mondkapje en een vraaggesprek over mijn gezondheid. Toen dat alles naar bevrediging was afgerond konden we het over mijn roman 'De vrouw met de schelp' hebben. Wanneer het boek verschijnt? De cover is klaar en het manuscript ligt bij de vormgever die met het binnenwerk is begonnen. Dat zijn stappen in de goede richting.Terug in de metro waren er een paar kapjes bijgekomen en op het plein was het café uitgebreid met kussens die 1,5m van elkaar op een muurtje lagen. Het was gezellig druk, de zon scheen, de temperatuur steeg. Ik mikte mijn kapje in een vuilnisbak.
Lees verder op mijn site
