Blogpost:
Désirée
Ergernis in boekenland
Als lezeres loop ik steeds tegen hetzelfde aan: te kleine letters in boeken. Vaak zijn dat 11 of 12 punt lettergrootte. Veilig, algemeen en echt volgens de norm. In mijn ogen leest 13, 14 punt of groter veel fijner, het is veel minder vermoeiend en je hoeft niet constant zo te knijpen met je ogen. Daar hoef je heus niet slechtziend voor te zijn. Draag dan een goede leesbril zou je denken, maar zelfs dat is niet fijn. Einde van het liedje is dat ik het boek dan maar weer teleurgesteld weg leg.
Waarom wordt er zo stug vastgehouden aan die 11 of 12 punt terwijl het ook anders kan? (Het zal wel goedkoper zijn denk ik, maar dat is toch afhankelijk van de lengte van het verhaal, dat soms ook in te korten is?).
Genre
Er zijn dingen die niet helemaal kloppen in boekenland (en dit is iets dat ook regelmatig voorkomt bij films helaas, als het om het genre humor gaat). Maar dat is mijn mening, waar je het natuurlijk niet mee eens hoeft te zijn. Als het boek wordt onderverdeeld in een bepaald genre, dan kun je er volgens mij maar beter niet van uitgaan dat je daadwerkelijk ook dat genre te pakken hebt.
Goed van te voren de achterflap lezen helpt natuurlijk wel, in plaats van blindelings eropaf te gaan bij de keuze van een boek dat tussen alle andere juweeltjes ligt of staat te pronken.
Ik heb gemerkt dat ook de redelijk zware of ronduit dramatische verhalen hieronder worden geplaatst. Noem mijn reactie overdreven maar ik vind dat een regelrechte afknapper, erg jammer.
Feelgood
Als je zoals ik graag gezellige feelgood-romans leest (of tegenwoordig beter gezegd: zou willen lezen) dan zit je toch niet te wachten op bloederige of nare toestanden? Op het zoveelste personage dat ziek wordt en doodgaat? Of het zoveelste lijk uit de kast?
Of ik ben uit de tijd, een oude zuurpruim en kijk ik bij de verkeerde boeken of ik heb even niet goed opgelet, maar onder feelgood versta ik echt iets anders.
Het woord feelgood zegt het zelf al: het betekent letterlijk goed voelen. En hier versta ik onder: geen negatieve opwinding, stress (of zelfs schrikreacties). Of dat je er niet meer van kunt slapen omdat je wordt herinnert aan iets naars, om maar iets te noemen. Nee, bij feelgood denk ik aan prettige spanning, kalmte, vrolijkheid, of verheugd zijn met een gezonde dosis nieuwsgierigheid naar de rest van het verhaal. Of dat je zelfs ook nog even kunt schater- of glimlachen om het verhaal. Lachen is ook gezond.
Het is toch de bedoeling om even lekker weg te dromen, zonder zorgen, om je even goed te voelen bij het lezen van een feelgood roman, zonder steeds met je ogen te hoeven knijpen?
