Blogpost:
Yves Delepeleire
Gala van het Fantastische Boek komt naar Brussel!
Wie de raaf heeft gezonden, is niet duidelijk. De mysterieuze boodschapper heeft zijn brief niet ondertekend. Hij laat wel weten dat de verhuizing maar logisch is. Op de laatste editie van de Paul Harland Prijs won Erik Heiser met 'Mevrouw Rosenbaum vecht tegen de duivel' de eerste prijs. Erik Heiser is een Vlaming. Beter nog: Erik Heiser is de eerste Vlaming sinds het ontstaan van de prijs, in 1976, die de Nederlanders een poepje liet ruiken en won. Als dat geen reden is om het feestje in Brussel te houden!
Ik doe een rondedans.
De raaf danst mee.
Hij krijst. Zo hard. Dat het lijkt alsof hij me uitlacht.
Zijn gekrijs wekt me uit mijn droom.
De meeste dromen zijn bedrog, maar misschien was het een visioen? Ooit komt het grootste feestje van het fantastische boekengenre naar België. Het moet en het zal. Niet dat ik niet graag naar Nederland reis. Integendeel. De voorbije edities van de Paul Harland Prijs in 's-Hertogenbosch en Delft waren een heel leuke ervaring. Iedereen ontving me er met open armen. Het voelde als een warm bad. Geen enkele community is zo open, zo hecht en zo vooroordelenvrij, als de fans en auteurs van het fantastische genre.
Maar hoe kan de 'grootste wedstrijd van fantastische kortverhalen van de Lage Landen' zichzelf ernstig nemen als het feestje altijd in Holland doorgaat? Hoe kan het genre in de Lage Landen überhaupt volwassen worden als de zon alleen boven Nederland blijft staan en Vlaanderen in de schaduw ligt? Daarom: waarom niet het feestje beurtelings in Nederland en België organiseren?
De vraag zou legitiem zijn als de Vlamingen iets in de pap te brokken zouden hebben. Als ze iets zouden betekenen. Maar - en dat is de reden waarom ik deze blog schrijf - dat doen ze niet (of amper). Ik heb het niet eens over winnen, maar over deelnemen. Even nagevraagd bij Martijn Lindeboom: de afgelopen vier jaar kwam ongeveer twintig procent van de deelnemers aan de Paul Harland Prijs uit België (vooral Vlaanderen dus). In 2011 ging het om 26 op de 111 deelnemers (23 procent), vorig jaar ging het om 37 op de 202 deelnemers (18 procent). Op het Gala in februari heb ik amper Vlamingen tegen het lijf gelopen. Ze grossierden in afwezigheid.
Oké, de Nederlandse vijver is groter. Maar waarom laten de Vlamingen amper van zich horen? Is het een gebrek aan interesse? Dat geloof ik niet. Net als in Nederland is fantasy in Vlaanderen een populair genre. Is de wedstrijd hier minder bekend? Mogelijk. Of durven Nederlanders gewoon meer? Deelnemen = bereid zijn om op je bek te gaan. Maar ook: bereid zijn om te leren. Hoeveel Vlamingen zouden schrijftalent hebben, maar hun probeersels in de lade laten liggen?
Grote auteurs spreken alleen met hun pen. En met 'Mevrouw Rosenbaum vecht tegen de duivel' bewees de winnende Erik Heiser dat hij een groot auteur kan worden. In die zin vond ik het jammer dat hij zijn moment de gloire op het Gala, in februari, niet aangreep om de Vlamingen op te roepen meer te schrijven en meer van zich te laten horen. Om hen een schop onder de kont te geven.
Zodat dat feestje ooit eens naar Brussel komt.
PS: volgend jaar rijd ik weer met plezier de grens over.
Lees verder op mijn site
