Blogpost: Tais Teng

GEBROKEN HEMELS, Tais Tengs Gran Terre blog

19-09-2014 door Tais Teng

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1. Waar haal je je inspiratie vandaan?

De Gran Terre trilogie is zo'n beetje mijn Game of Thrones, een doek dat wijds genoeg is om iedere droom, iedere nachtmerrie op neer te zetten.

De vaakst gestelde en meest afgezaagde vraag aan een schrijver is: 'Waar haal je je inspiratie vandaan?'

Schrijvers zuchten dan gewoonlijk diep en mompelen iets van 'Ik typ de eerste drie woorden op mijn computer en ga dan een maand of twee door.' Vaak is dat nog waar ook.

Bij hoge uitzondering weet ik nog precies wanneer de Gran Terre voor het eerst opdook.

Het was zo'n dertig jaar geleden en ik stond op de Noordkaap, het uiterste puntje van Noorwegen en de zon zou de eerste paar maanden niet ondergaan. Ze hing als bloedrode druppel in een hemel met de kleur van een metallic groen keverschild en de golven rolden aan van ver voorbij de horizon.

Het was het soort omgeving waarin de Midgart Slang ieder moment kon opduiken, elke kronkel een mijl hoog en een bek vol tanden langer dan kerktorens. Noem het het 'Dit is de rand van de wereld' gevoel.

Ik had het eerder gehad op Land's end in Cornwall, of uitkijkend over het Groene Strand op Schiermonnikoog, met een einder vol gestrande schepen en luchtspiegelingen.

Deze keer was het precies het omgekeerde: dit was de rand van de wereld niet, maar het begin van de ware wereld, van de Gran Terre. 'Ik wou dat ik een schip van glas had, om voorbij de horizon te zeilen,' zei ik tegen de vriend waarmee ik dat hele eind gelift had. 'Goed idee,' zei Harrie. 'En waar komen we dan aan?'

Met die vraag wist ik het ineens. De hele Gran Terre knalde mijn hoofd in. Dit was de wereld waar ik eigenlijk geboren was en nog steeds kan bezoeken zodra ik mijn tekenpen pak of het toetsenbord naar mij toe trek.

Mijn eigen intro bij elk boek geeft dat het beste weer:

Voorbij alle horizonnen liggen de landen van de Gran Terre, de Wijdere Wereld.

Het zijn immense continenten met steden van een miljard inwoners. Kathedralen reiken daar zestien mijl de hemel in en iedere bedelares kan een vermomde godin zijn, met heel speciale ideeën over de juiste grootte van een aalmoes.

Al onze landen en oceanen zijn voor Gran Terranen niet meer dan miezerige eilandjes in een binnenzee.

Alleen de schaduwschepen van de Hanze kunnen door de vouwen tussen de werelden varen. Ze arriveren met ruimen vol drakeneieren en vurige salamanders in asbestpotten.

Er zijn kisten met lokfluitjes om doden uit hun graf te roepen, sjaals die je een half uur onzichtbaar maken. Op de terugreis nemen ze uzi’s mee, Barbies om als voodoopop te dienen, armbanden van het kostbaarste plastic.

Onze wereld, de Oudlanden, vormen de naaf van dat reusachtige wiel van continenten. Hoe verder je de Gran Terre in reist, hoe krachtiger magie wordt.

Bovendien is er nog een tweede effect: naar het noorden toe verloopt de tijd steeds sneller terwijl hij diep in het zuiden zo goed als stilstaat.

Omdat een plaatje meer dan duizend woorden zegt:

Mijn eerste excursie naar de Gran Terre was het Leesleeuwboekje De Schepen van de Schemering.

Leesleeuwboekjes moesten vrij kort zijn, vaak maar zo'n vijfduizend woorden. Het hielp wel dat de oplage behoorlijk groot was, tegen de 20.000. De illustraties van mijn vriend Walter Donkers waren prachtig, maar.... Tja, eigenlijk wilde ik de plaatjes zelf maken.

Uitgeverij Zwijsen had het niet zo op mijn eigen illustraties: te vreemd en te gedetailleerd. Ik gebruikte dat boekje als start van mijn eerste deel van de Gran Terre: Schaduwschepen.

De hoofdpersoon Marek was in Schepen van de Schemering een jaar of twaalf geweest. In Schaduwschepen, wat Young Adult was, maakte ik hem zestien. Dit had het grote voordeel dat er zo ruimte kwam voor seks en erotiek, wat toch redelijk belangrijke zaken zijn. Als je Mareks leeftijd hebt gaat iedere vijfde gedachte daar waarschijnlijk over. Als je tenminste geluk heb en het niet elke derde is...

Ik heb een vrij unieke manier van schrijven die alleen werkt omdat ik ook illustrator ben. Vaak maak ik eerst bijzonder gedetailleerde kaartjes en die wandel ik tijdens het schrijven binnen. (Hoewel binnensluipen vaak verstandiger is gezien het soort bewoners)

Op zo'n kaartje staat bijvoorbeeld een witte cirkel met wat gestippel en gearceer aan de binnenkant. Dat blijkt dan later een stadsmuur van een paar honderd kilometer lang te zijn. Of een religieus racecircuit voor albino mammoets dat groter is dan heel Azië.  

Bij de schepen van de Hanze werkte dat ook perfect. Ik wilde schepen hebben met een sterk fantasy-gevoel. Ik gaf ze daarom zeilen die de vorm van vlindervleugels hadden.

Dat triggerde meteen een stortvloed van details. Ze leken niet alleen op vlindervleugels, het waren ook werkelijk vlindervleugels, van levende vlinders die zich aan de mast vastklampten en nooit van hun plaats kwamen. Hun vleugels reflecteerden en concentreerden de magische talenten van de bemanning. Bovendien konden ze zich zo draaien dat ze elk briesje opvingen.

Elk voordeel heeft zijn nadeel om met een van onze plaatselijke wijsgeren te spreken. Hun rupsen zijn bijzonder gevaarlijke en bloeddorstige roofdieren die getemd moeten worden voor ze zich tot vlinders verpoppen. Voor het temmen heb je vlinderjongens die samen met de rups opgroeien. Een aantal peuters wordt natuurlijk verslonden maar ja, het waren toch maar vondelingen en wezen...

Volgende inspiratie: waar kwamen die zeilen eigenlijk vandaan? Goed, de eieren werden lang geleden gestolen uit het Citadel van de 674 Vouwen, de machtigste stad van de Gran Terre, met torens 'hoger dan de geveerde cirrus en kelders dieper dan de hel'. In de Citadel huizen de hofdames die een kwart miljard jaar geleden de Gran Terre openvouwden als een gigantische origami bloem. Dit zijn onsterfelijke wezens die aanzienlijk machtiger zijn dan godinnen en diep neerkijken op eendagsvliegen als mensen.

In deel twee van de Gran Terre saga EEN MILJOEN ZEILEN beginnen de vlinders plotseling te sterven. De vloot van de Hanze strandt middenin hun overtocht en in de Gran Terre liggen de continenten vaak even ver van elkaar als de aarde van de maan.

De Gran Terre trilogie heeft zijn eigen website http://www.granterre.nl/ Daar kun je de binnenillustraties en kaarten van de verschillende boeken bekijken.

Verder is er gratis een bundel met korte verhalen uit de Gran Terre en de eerste vijf hoofdstukken van Gebroken Hemels te downloaden https://www.smashwords.com/books/view/378892

Elk deel van de Gran Terre saga valt los van elkaar te lezen.

Gebroken Hemels is te koop op http://www.bol.com/nl/p/gebroken-hemels/9200000023690262/

Volgende blog: Spannende titels en elevator pitches