Blogpost:
M.G. Pauwels
Het perfect boek
Elk boek dat ik lees, heeft wel iets waarvan ik soms zeg: dat kon beter verwoord worden, of zo zou ik dat niet geschreven hebben. Ik denk dat het de kwaal is van elke schrijver.
Nu, wat doe ik daar mee? Eerlijk, meestal negeren. Je kan gaan lezen om je te ontspannen, of om je te ergeren. Ik ben er me ten volle van bewust dat ook niet iedereen mijn werk zal waarderen, of dat bij mijn boeken ook kan hebben.
Daar draait het om. Wat ik lees, zijn niet mijn woorden, tenzij ik mijn eigen werk herlees en verbeter en redigeer. Dat hou ik me voor. Ik lees het werk van een ander. Iemand die het recht heeft anders te zijn. Iemand waar ik het niet eens mee moet zijn en vice versa.
Mijn ervaring is dat als je leest met een open geest, je eigenlijk weinig echt slechte boeken tegenkomt. Foutjes? Zowat elk boek heeft ze. De kunst is er over te lezen. Zeker als je in bepaalde genres origineel Nederlandstalig werk zoekt. Dan kom je al snel uit bij kleinere uitgeverijen en selfpublishers. Hier zit dikwijls de wil en het talent, maar niet altijd het geld om verschillende redactierondes te betalen. Dikwijls zijn deze schrijvers de mensen die roeien met de riemen die ze hebben.
En hoe gaan die ooit groot worden, als we ze gaan blijven boycotten? Ik ben eerlijk dat er in mijn ogen werk gepubliceerd wordt, dat beter kan, maar sommige meesterwerken van grote uitgeverijen, of sommige literatuur, spreekt me ook niet aan.
Wanneer is een boek volgens mij echt slecht? Te overlezen foutjes? Nee, is dit digitale tijdperk dat alles op scherm moet en van de goodwill of technologie meewil, denk ik dat we daar eens milder in mogen worden. Mijn ervaring is dat veel eBooks door omzetting in de digitale wereld rare sprongen maken. Ik kom regelmatig dingen tegen, vooral met de "é", die volgens mij nooit in een bronmanuscript stonden.
En dan nog: een ontbrekend of dubbel woordje. Redacteurs zijn ook maar mensen. Ze kunnnen het missen. Een komma verkeerd of een vlekje op het scherm? Here we go ...
Ik heb in heel mijn lezerscarrière maar 2 boeken ooit definitief opzij gelegd. Het ene was en literair meesterwerk, namelijk "De Duivelsverzern" van Salman Rushdie. Ik vond het zo saai geschreven, met paginavullende zinnen vol beschrijvingen, dat ik het verhaal er al in kwijt geraakte. Ik gun dat boek zijn prijzen en nog minder de fatwa die er over uitgesproken is, maar vraag me niet om er een recensie over te schrijven, want ik ben heel eerlijk dat het niet mijn ding is.
Het tweede boek sprak me aan en zit bij hetzelfde platform als ik. Ik noem voor alle duidelijkheid Bravenewbooks, Mijnbestseller en Sweek geen uitgeverijen. Het zijn platvorms, die alles uitgeven wat je upload en waar je alles zelf mee moet doen. Het is voor mij echter een manier om mijn boeken uitgegeven te krijgen.
Verwacht ik veel van? Nee, eigenlijk niet. Waarom ik me volgens sommigen "verlaag" door hier aan mee te doen? Ik ben daar eerlijk in: iedereen moet een kans krijgen en ik denk dat lezers ook wel slim genoeg kunnen zijn om een inkijkexemplaar te bekijken voor ze kopen. Als een boek onleesbaar bol staat van de fouten, merk je dat meestal wel al na 2 bladzijden.
Ik doe mijn best om mijn werk wel te verbeteren en te redigeren. Ik heb geen grote budgetten en zal de laatste zijn die zegt dat mijn werk meesterwerken zijn, maar nu ik eens even andere boeken die via dezelfde weg uitgegeven zijn bekijk, denk ik dat toch terecht op die knop "Publish" gedrukt heb. Ja, ik heb nu meer kennis dan enkele jaren terug en zou dingen anders aanpakken.
Ik ben de laatste om te zeggen dat mijn oude werk qua redactie en zo goed zit, maar als ik zie dat ze soms mensen nog meer vragen voor werk van mijn niveau en dat het aanslaat, dan ga ik mezelf niet meer kwellen. Ja, er kan nog ooit een verbeterde versie komen, maar ik wil nu eerst even mijn betere werk promoten.
En ja, ik heb zo eens een miskoop gedaan. Een boek dat veelbelovend was, prachtige cover, in mijn ogen matig geschreven flaptekst, maar de eerste zin viel mee en ik kocht het. Het boek had goede recensies, dus ... Ik heb er me blauw aan geërgd en voor ik me aan een boek erger ...
Ik snap dat als recensenten vaak zulke werk onder ogen krijgen van selfpublishers, ze wantrouwig worden. Ik snap dat er veel minder werk via mijn kanalen wordt uitgegeven. Dat mensen daarom wantrouwen hebben tegenover mijn boeken, snap ik. Anderzijds is het misschien ook de manier om mijn lezers te trekken, die juist mijn boeken in heel de stapel weten te vinden. Misschien zijn mijn lezers wel net die witte raven, die net als ik met een open blik kunnen lezen en zich liever laten meeslepen in een goed verhaal, dat misschien iets minder goed geschreven is, dan de mensen die op safe spelen.
Lezers die een bepaalde norm hanteren en alles wat er van afwijkt fout vinden, of enkel een bepaald genre, auteur of uitgeverij verkiezen, mogen zich van mij de moeite en ergernis getroosten om al bevooroordeeld aan mijn werk te beginnen. Hun meningen zeggen soms meer over hun persoon dan over het boek dat ze beoordelen. Ik heb respect voor hun niche, maar als ze dan zelfrespect hebben, blijven ze daar dan in lezen en gaan ze niet lezen om anderen af te breken.
