Blogpost:
BibliophileSan
Interviewreeks met Nederlandstalige auteurs, dit keer: Mia Farnwood
Hoe dit boek tot stand kwam, welk boek zij zelf geschreven zou willen hebben en nog veel meer, lees je hieronder.
• Wie ben je, en waar kunnen we je van kennen?
Wie ik ben? Ik ben Mia Farnwood, 52 jaar, getrouwd en moeder van twee volwassen kinderen.
Mia Farnwood is echter mijn pseudoniem.
Ik heb hiervoor gekozen, omdat ik een biografie ging schrijven dat nogal een persoonlijk verhaal zou worden.
Het gaat over mijn dochter en ook over mijzelf.
Hoefijzers in Japan is mijn debuutroman, dus jullie kennen mij niet van eerdere werken.
Eigenlijk ben ik nieuw in schrijversland.
• Wat heeft je aangezet om je eerste boek te schrijven?
We hebben jarenlang een paard gehad, waarmee we heel veel hebben meegemaakt. Het paard was getraumatiseerd en ondanks dat heeft mijn dochter met dit paard een hele hechte en bijzondere band opgebouwd.
Toen zij chronisch ziek werd, belandden we in een moeizame en verdrietige periode.
Wat we toen allemaal hebben meegemaakt was zo intens, dat ik besloot om het allemaal op te schrijven.
• Voor wie schrijf je?
Ik heb het boek opgedragen aan mijn dochter.
Mijn lezersdoelgroep is eigenlijk iedereen die van een pakkend levensverhaal houdt, maar in het bijzonder toch wel de paardenliefhebbers. Zij zullen vooral heel goed kunnen begrijpen waar de emotie zit.
Zij kennen immers het gevoel van het hebben van een band met je paard.
Tot nu toe zijn het zeker ook de niet-paardenmensen, die het boek mooi en aangrijpend vonden.
Zelfs een mannelijke lezer die niks met paarden heeft en eigenlijk nooit een boek las, werd erdoor gegrepen.
Het is geschikt voor alle leeftijden, maar twaalf jaar is toch écht wel de minimumleeftijd.
• Hoelang doe je over de eerste versie van je verhaal?
Eerste versie? Ik heb het boek met korte tussenpozen geschreven, maar ik heb er ruim een jaar over gedaan.
• Ontdek je al schrijvende het verhaal of weet je van te voren precies wat er allemaal gaat gebeuren?
Het was voor mij niet moeilijk om te bedenken hoe het verhaal zou worden. Omdat ik alles had meegemaakt, zat het allemaal al in mijn hoofd.
De gebeurtenissen zitten nog vers in mijn geheugen. Ik moest soms wel denken hoe ik het allemaal in boekvorm moest krijgen, omdat ik nog geen ervaren schrijver was.
Mijn emotie en gevoel hebben mij eigenlijk geleid en het schrijven ging bijna als vanzelf.
• En dan is je eerste verhaal af…. Wat nu? Hoe heb je het aangepakt?
Ik wist nog niets over het uitgeven van een boek.
Via via kwam ik bij Pumbo terecht, zij zijn als het ware een schakel tussen de auteur, de drukkerij en het Centraal Boekhuis, waar de boeken opgeslagen liggen.
Ik had besloten om de boeken uit voorraad te kunnen leveren en dus een oplage in off set te laten drukken. Dat is een behoorlijke investering.
Omdat ik nu zo weinig overhoud aan een boekverkoop, heb ik besloten om het volgende boek zelf te gaan verkopen, via mijn website of via Boekenroute.nl.
Een klein deel van de voorraad heb ik thuis liggen, voor recensie- en winexemplaren of om te kunnen signeren.
Ik heb een self-pub uitgeverij opgericht, genaamd Farnwood Publishing.
Hoe voelde het toen je je boek voor het eerst daadwerkelijk in je handen had?
Heel mooi! Ook al was het een proefdruk, waar helaas nog wat aan veranderd moest worden.
De kaft was bijv. glanzend en is nu mat. Ik vond het meer passen bij de uitstraling van de cover en het verhaal.
Toen uiteindelijk de boeken in dozen werden afgeleverd, was het best even onwennig. Het eerste wat ik dacht was: ga je ze allemaal wel verkopen?
• Ben je bezig met een volgend boek? Waar haal je de inspiratie vandaan?
Ik wil een tweede deel schrijven, want het ‘verhaal’ is eigenlijk nog niet afgelopen. Maar daarvoor moet ik naar Japan.
Ik denk dat dat wel gaat gebeuren, misschien dit voorjaar al. Ik kan daar alleen verder niets over zeggen, want dan verklap ik een deel van het einde van het boek.
De inspiratie spreekt voor zich, want het gemis is nog steeds aanwezig en er is veel gebeurd vanaf het moment dat het boek eindigt tot nu. Genoeg stof en inspiratie dus tot het schrijven van een vervolg. Ik heb al een paar lezers die ervoor intekenen, haha.
Verder was ik voor de biografie al begonnen aan een fictieve roman. Het verhaal, zoals ik het nu ongeveer in mijn hoofd heb, gaat over een vrouw die zich gevangen voelt in het huwelijk.
Ik heb al een idee voor een spannende verhaallijn en de eerste zes hoofdstukken heb ik al.
• Zoek je een uitgever of ga je zelf alles doen in eigen beheer?
Ik doe alles in eigen beheer.
Het schrijven en redigeren van het boek tot de promotie en het benaderen van de media.
Alles onder mijn pseudoniem en self-pub uitgeverij.
Wel heb ik het manuscript enkele keren door anderen laten lezen. Je kunt het nog zo vaak nalezen, maar je ziet je eigen fouten gewoon niet meer.
• Duivels dilemma: je krijgt de kans onder pseudoniem een boek te schrijven waarvan min of meer gegarandeerd kan worden dat het een bestseller wordt, óf je krijgt een contract voor een boek onder je eigen naam waarvan je weet dat het bikkelen wordt voor een paar centen. Waar kies je voor?
Dat is voor mij geen dilemma hoor. Een bestseller onder pseudoniem.
Dat is wat ik hoop dat ‘Hoefijzers in Japan’ zal worden!
Ik vind mijn naam op een cover niet belangrijk, ik ben ook absoluut geen egostrelend type. Het gaat mij om wat ik te bieden heb en wat het met de lezers doet.
• Heb je een favoriete passage van je eigen hand?
Nou, favoriet…. Het is een moment dat me nog het meeste is bijgebleven en wat destijds veel impact op mij heeft gehad. Het is ook één van de boekfragmenten die ik op mijn FB pagina geplaatst heb.
Het is het moment dat ik een telefoontje krijg en ik mijn dochter het slechte nieuws moet brengen.
Een korte passage: “Ze keek verdwaasd rond over het strand, naar de blauwe lucht en de kleine golfjes die kabbelend op het strand neerstreken. De glinstering van de zon die in de zee scheen, werd steeds feller voor haar ogen, door de tranen die zich vermengden met het zonlicht. De shocktoestand, waarin ze verkeerde, leek een eeuwigheid te duren.” Als je wilt weten waar dit over gaat, zul je het boek moeten lezen….!
• Heb je een quote uit een boek die je is bijgebleven?
Nee, maar wel uit Hoefijzers in Japan: “Onze verbintenis zal altijd blijven bestaan.”
Heb je misschien een tip voor schrijvers in de dop?
Vaktechnisch gezien niet, daarvoor vind ik mijzelf nog iets te onervaren.
Maar wat ik, na deze ervaring, zeker zou willen meegeven is dat iedereen die erover denkt om zijn levensverhaal op te schrijven, dat ook gewoon zou moeten doen.
Wat ik zelf anders ga doen bij een tweede boek is de verkoop in eigen hand nemen en niet via (online) boekhandels en het CB, die er samen meer aan overhouden dan de auteur zelf, terwijl ze er nauwelijks wat voor doen. Dan kan ik ook de prijs lager houden.
Ik zou iedere beginnende schrijver dus willen adviseren om, wat de verkoopmogelijkheden betreft, verder te kijken dan alleen verkoop via de boekhandels. Zo weinig als ik er nu aan overhoud, is gewoon niet leuk meer.
• Leest jouw naaste omgeving je boeken?
Zeker, lezers uit mijn naaste omgeving die het hele ‘verhaal’ hebben meegemaakt herbeleven nu alles via het boek.
Er zijn ook kennissen die het boek lezen en er nu achter komen hoe het allemaal is gegaan.
Mijn dochter ‘Shari’ heeft zich nu door het boek gerealiseerd dat ze nog niet alles verwerkt heeft en kan het boek op dit moment ook nog niet helemaal uitlezen. Het juiste moment komt vanzelf.
• Van welk boek zou je willen dat jij het geschreven had?
Tja, dan denk je meestal aan een best-seller, toch? Ik denk de Harry Potter serie van J.K. Rowling. Geweigerd door vele uitgevers en blijkt vervolgens een kaskraker te zijn.
Zo zie je maar dat uitgevers ook niet altijd kunnen bepalen wat potentieel succesvol is of niet.
• Welk boek van een andere, Nederlandstalige schrijver zou jij aanbevelen aan de lezer?
'Er komt een vrouw bij de dokter' van Kluun. Dat boek heb ik in een avond uitgelezen en heeft mij geraakt.
• Wat is je favoriete plek om te schrijven?
Met mijn laptop op de bank. Het liefst heb ik een echte schrijversplek, bij voorkeur met uitzicht op de natuur.
Zolang ik niet gestoord word, vind ik het prima.
• Luister je muziek bij het schrijven, en zo ja, waar luister je naar?
Tijdens het schrijven van emotionele hoofdstukken zette ik wel gevoelige muziek op.
Dat kon van alles zijn. Waarom ik dat deed, weet ik eigenlijk niet, want de emotie zat er eigenlijk al.
• Wie is je favoriete karakter uit jouw boeken?
Zonder twijfel mijn dochter ‘Shari’ die in het echt natuurlijk ook anders heet.
Dat ik haar ontwikkeling, emoties en wijsheid heb kunnen beschrijven, vond ik heel erg mooi om te doen.
Na wat ze zelf tot nu toe gelezen heeft, vertelt ze mij hoe goed ik haar gevoelens beschreven heb, terwijl ze die nooit goed heeft kunnen verwoorden. Kennelijk heb ik onbewust al die tijd geweten hoe ze werkelijk ‘onder’ de situatie was.
Oh, en eigenlijk is het paard ook mijn favoriete karakter. De gevoelens en emoties die ze zou kunnen hebben gehad heb ik voor haar verwoord, wat ik zelf heel uniek en origineel vind aan dit boek.
In mijn ogen heeft het paard dan ook ‘een stem gekregen’.
• Als je niet in je eigen genre schreef, wat zou je dan schrijven?
Een boek waar onderzoeksjournalistiek mee gemoeid is.
Een onderwerp uitdiepen door mensen te interviewen, ervaringen te laten delen en daarmee een onderwerp belichten.
Ben je weleens verrast als je iets van jezelf terugleest?
Zeker, met het teruglezen van het manuscript heb ik mij weleens verbaasd over hoe ik een bepaalde passage verwoord had.
Ik kende sommige teksten als het ware niet terug en het leek erop alsof het zichzelf geschreven had.
• Als iemand een blind date heeft met een van jouw boeken, wat verklapt dan dat het een boek van jou is?
De emotie, empathie en levendig schrijven. Een reactie van een lezer was: het is alsof je in een film zit.
Ik las ooit een quote: ‘good writing triggers your senses and emotions’.
Dat heb ik geprobeerd na te streven en als ik de recensies lees, is dat kennelijk aardig gelukt!
• Hoe kunnen we als Nederlandse schrijvers een plek vinden tussen alle buitenlandse auteurs?
Als je het hebt over de onbekende Nederlandse schrijvers, dan vrees ik dat dat nooit gebeurt.
Het winstoogmerk van de boekhandels, wat inkoop betreft, veroorzaakt dat ze toch gaan voor de bekende (Nederlandse) auteurs en titels.
Een boek van een bekende Nederlander, die zelf vaak geen letter geschreven heeft, wordt kennelijk gezien als een potentieel goed verkopend boek.
Onbekend maakt onbemind, denk ik dan.
Vreselijk jammer.
Ik denk dat er niks anders opzit dan jezelf als nieuwe Nederlandse auteur flink te blijven promoten en te pitchen en hopen op goede recensies, anders word je niet gezien.
• Benoem in drie woorden wat schrijven voor jou is.
Schrijven is ontwikkelen.
• Welke vraag zou ik moeten toevoegen voor de volgende auteur? (En wellicht wil je daar zelf ook antwoord op geven?
Zijn er onderwerpen of genres voor jou taboe of zijn er aspecten waar je absoluut nooit over zou schrijven?
Hmm, die wil ik wel beantwoorden. Ik zou nooit kunnen schrijven over fysiek geweld.
Lees verder op mijn site
